12 καφρίλες και μη που μας θυμίζουν τα παιδικά μας χρόνια

Τα σχολικά χρόνια δεν τα ξεχνάς με τίποτα. Όσο κι αν περνούν τα χρόνια, κάποια πράγματα είναι διαχρονικά και μεταφέρονται από γενιά σε γενιά.
Βρήκαμε 12 από αυτά και ελπίζουμε οι νέες γενιές να ξεκολλήσουν από τα tablet.

Ο αποθηκευτικός χώρος κάτω από το θρανίο ή στον πάτο της καρέκλας. Το θρανίο κυρίως, αλλά και η καρέκλα μπορούσαν να φιλοξενήσουν από κάτω μέχρι και το νερό του Άρη. Η βιοποικιλότητα ήταν τεράστια και αφθονούσαν τα είδη μύξας και τσίχλας.
Η γόμα δεν ήταν μόνο για να σβήνεις. Αυτό είναι πιο πολύ δημοτικό φάση. Τότε δεν είχαμε και πολύ μυαλό στην κούτρα μας και εξερευνούσαμε τα πράγματα. Οπότε πάνω στη χαζομάρα που μας έδερνε μπορεί να δοκιμάζαμε τη γόμα ή τα γομίδια που παρήγαγε μετά το σβήσιμο.
Διαγωνισμός ροχάλας/ρεψίματος. Όσο κι αν δεν το λέμε παραέξω ήταν πολλοί εκείνοι που έριχναν κάτι κατοστάρικα στον τοίχο. Υπήρξε συμμαθητής που ρευόταν στο ισόγειο και τον άκουγε η καθηγήτρια στον δεύτερο.
Το αθάνατο Smile

Πακοτίνια-Γαριδάκια-Δρακουλίνια-Πιτσίνια-Φουντούνια. Σα να τα λέει πλανόδιος πωλητής τα γράψαμε. Αυτή η πεντάδα συνοδεύει τις παιδικές αναμνήσεις πολλών γενεών. Μετρούσε άσχημα όταν χαμογελούσαμε αφού είχαμε φάει γαριδάκια και τα δόντια ήταν πορτοκαλί ή όταν κάναμε τον δράκουλα με το δρακουλίνι. Πόσες μπλούζες είχαμε λερώσει για να σκουπιζόμαστε και πόσες ξανάστροφες είχαμε φάει από τη μάνα μας που τρώγαμε μόνο τέτοια...
Ο άχαστος συνδυασμός για να σε πιάσει κόψιμο πρωινιάτικο. Η φάση είχε ως εξής. Κάποιος ανάπηρος πήγαινε πριν την προσευχή να πάρει τυρόπιτα από το κυλικείο. Στις 8 έβρισκες μόνο χθεσινές τυρόπιτες. Βάλε και μίλκο μαζί και ο καθηγητής της πρώτης ώρας περνούσε μαρτύριο με τα παράγωγα αυτού του συνδυασμού. Ήταν και μια δικαιολογία-στανταράκι για να χάσεις το μάθημα.
Δεν είναι μόνο το τετράδιο για γράψιμο. Είναι και τα allstar ή ο γύψος. Τα L.F.E. και B.F.F.E. έπεφταν σωρηδόν. Η μάνα που έκανε το λάθος να πλύνει τα παπούτσια άκουγε τα σχολιανά της.

Στίχοι τραγουδιών στο τέλος του τετραδίου και πάνω στο θρανίο. Αντώνης Ρέμος και Πάνος Κιάμος ήταν οι mainstream τραγουδιστές για το τελευταίο φύλλο, ενώ υπήρχαν οι πιο νοσταλγικοί με Κόκοτα-Μπίγαλη-Γιαγκούση (που τότε ήταν στα χάι τους) και οι πιο alternative με Megadeth, Slipknot και Iron Maiden.
Αμπούλες κλανιάς. Υπήρχε αυτός που τις προμηθευόταν και τις έφερνε στο σχολείο και εμείς οι υπόλοιποι που τις αμολούσαμε σε αίθουσες και τουαλέτες.
Ρίψη κιμωλίας. Αρκούσε να γυρίσει ο καθηγητής ή η καθηγήτρια στον πίνακα για να γράψει και άρχιζε ο ρουκετοπόλεμος. Η σειρά στον τοίχο έριχνε προς τη σειρά στο παράθυρο, η σειρά του παραθύρου προς τον τοίχο, και οι δύο μαζί στη μεσαία. Η φάση ήταν Βροντάδο το Πάσχα.
Το στυλό-φυσέκι. Απαραίτητα αξεσουάρ: ο κορμός του στυλό χωρίς το σωλήνα με το μελάνη, σαλιωμένα μπαλάκια χαρτιού και φσσσστ!
Χτυπούσαμε κουδούνια και τρέχαμε. Αυτή η κυρία Γεωργία δεν έλεγε να μάθει και κάθε μεσημέρι το κουδούνι της έπαιρνε φωτιά.

Πηγή Τμήματος Ειδήσεων:
Βαρνάβας όμορφος τόπος να μένεις, δύσκολος να ζεις..