22/8/2009 ΘΛΙΒΕΡΗ ΕΠΑΙΡΕΙΟΣ-ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ ΒΑΡΝΑΒΑ

Πυρκαγιές 2009-2010

Η  Ελληνική κοινωνία έχει βιώσει τα τελευταία χρόνια δραματικές καταστάσεις εξαιτίας των δασικών πυρκαγιών και είναι σε όλους γνωστές και εμφανείς οι αδυναμίες της πολιτείας να περιορίσει τον αριθμό και τις επιπτώσεις τους στο φυσικό περιβάλλον και στην οικονομία  των περιοχών που πλήττονται .  Ο Βαρνάβας Αττικής δυστυχώς βίωσε το τραγικό γεγονός των πυρκαγιών το 2009 αλλά και το 2010 …

Είναι βέβαιο ότι σήμερα δεν μπορούμε να μιλάμε ούτε για ένα αποτελεσματικό κρατικό μηχανισμό, ούτε για την ασφάλεια της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας ή ακόμα και την προστασία έργων υποδομής που συνδέονται με την ορεινή  οικονομία.

Δυστυχώς ο Δήμος Μαραθώνα και η Πολιτεία για ακόμη μια χρονιά δείχνει να είναι ανέτοιμη να οργανώσει τις υπηρεσίες και τους φορείς που εμπλέκονται με τη διαχείριση των δασικών πυρκαγιών.

Το πρόβλημα ασφαλώς επιτείνεται λόγω της οικονομικής κρίσης και του περιορισμού των διαθέσιμων πόρων αλλά δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι συνδέεται άμεσα και με την εμφανή αδυναμία σε πολιτικό και υπηρεσιακό επίπεδο να αξιοποιηθεί, υπό αυτές τις συνθήκες,  το διαθέσιμο έμψυχο δυναμικό των εμπλεκόμενων Υπηρεσιών. Αποτέλεσμα όλων αυτών και της έλλειψης συντονισμού των διαφόρων Υπουργείων και  Υπηρεσιών ΟΤΑ είναι να βρισκόμαστε ήδη στο κέντρο της αντιπυρικής περιόδου και ο κρατικός μηχανισμός να είναι ανέτοιμος.

Είτε  συζητάμε για την μειωμένη χρηματοδότηση των έργων πρόληψης, που ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί, είτε για την απαξίωση των Δημόσιων υπηρεσιών, που ασχολούνται με τη δασοπροστασία και λειτουργούν σε ένα καθεστώς οικονομικής εξαθλίωσης, είτε  γενικά για τις ελλείψεις στην πρόληψη  και την καταστολή των πυρκαγιών καταλήγουμε στα ίδιες απαισιόδοξες προβλέψεις .

Συνεπώς η ευθύνη για τα αποσπασματικά και αναποτελεσματικά μέτρα ή τις καθυστερήσεις που παρατηρούνται στην οργάνωση της δασοπροστασίας, βαρύνει τον Δήμο Μαραθώνα και την Πολιτεία, η οποία και θα πρέπει να απαντήσει στα ερωτήματα που γεννώνται σε κάθε πολίτη.

• Γιατί δεν έχουν εκπονηθεί (τόσα χρόνια μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές των ετών 2007 2009 και 2010)  ενιαία σχέδια  για την πρόληψη και την καταστολή των πυρκαγιών στα οποία να φαίνονται οι  αρμοδιότητες που αναλαμβάνει κάθε ένας φορέας  και συνεπώς οι ευθύνες που τους αναλογούν;
• Γιατί δεν έχουν χρηματοδοτηθεί ούτε και τη φετινή περίοδο έγκαιρα τα έργα πρόληψης και κυρίως οι καθαρισμοί και η συντήρηση των δρόμων και των αντιπυρικών ζωνών ;
• Γιατί δεν ενημερώνονται επίσημα και συστηματικά οι τοπικές κοινωνίες,  μέσω των Μ.Μ.Ε, για το πρόβλημα των πυρκαγιών;
• Γιατί δεν έχουν εκπονηθεί σε επίπεδο Δήμου σχέδια  για την οργάνωση των δυνάμεων πολιτικής προστασίας προκειμένου οι πολίτες να συνδράμουν στην φύλαξη των δασών και την άμεση αναγγελία των πυρκαγιών;
• Πως υπό αυτές τις συνθήκες θα εξασφαλιστεί η παρουσία του κρατικού μηχανισμού μέσα στα προστατευόμενα από το ελληνικό Σύνταγμα δάση;

Το ερώτημα “ποιος είναι αρμόδιος να κάνει τι;”  είναι το μόνο που έρχεται στη σκέψη όλων όσων  βρέθηκαν αντιμέτωποι με κάποια δασική πυρκαγιά τα προηγούμενα έτη.   Είμαστε  βέβαιοι ότι, όσο η κατάσταση αυτή συνεχίζεται, δε θα πάρουν καμιά  απάντηση ούτε και  την τρέχουσα αντιπυρική περίοδο.

Οι δασικές πυρκαγιές έχουν ασφαλώς  πολλούς φυσικούς αυτουργούς, που αποβλέπουν στην αλλαγή χρήσης και την οικοπεδοποίηση των δασών. Όμως ο κυριότερος ηθικός αυτουργός είναι η πολιτική που εφαρμόζεται και θέλει τα δάση απροστάτευτα, με ένα νομικό πλαίσιο το οποίο κάθε φορά που αλλάζει, αντί να βελτιώνεται περιορίζει ακόμη περισσότερο, όχι μόνο την προστασία, αλλά και αυτή την έκταση  των δασών.

Για τους παραπάνω λόγους,  ζητάμε από το Δήμο Μαραθώνα και την πολιτεία γενικότερα να πάρει άμεσα μέτρα για το πρόβλημα των δασικών πυρκαγιών, να ισχυροποιήσει το νομικό πλαίσιο για τη δασοπροστασία (χωρίς ψευδεπίγραφα διλλήματα για το τι θέλουμε (!) να είναι δάσος) και να εξασφαλίσει ότι όλοι οι πόροι που προέρχονται από τα δάση θα διατίθενται για τη δασική ανάπτυξη και προστασία, προχωρώντας στην οργάνωση ενός αξιόπιστου και αποτελεσματικού μηχανισμού, με κύριο και θεμελιώδες έργο την αειφορική διαχείριση και την προστασία των δασών.

Δυστυχώς, εμείς ΕΔΩ στον Βαρνάβα Αττικής, κάνουμε τον σταυρό μας και κλαίμε κάθε χρόνο, αλλά απόκριση δεν παίρνουμε..

ΟΙ ΥΠΟΤΕΛΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΠΑΝΔΡΙΤΙΟΥ-ΒΑΡΝΑΒΑ....ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΧΩΜΑΤΕΡΗΣ ΤΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ....ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ!!!

Κυριακή, 31 Ιουλίου 2011

Πανοραμική θέα από την ωραιότερη περιοχή της βόρειες Αττικής. Αυτό το "πανέμορφο" θέαμα αντικρίζεις, (όπως αποτυπώνεται από τη φωτογραφία )τόσο από το ΜΕΤΟ-ΧΗ όσο και σε όλη τη διαδρομή  για να φτάσεις στην πανέμορφη παραλία του Βαρνάβα.Τα αισθήματα ανάμικτα,πρώτα θυμός και μετά ντροπή. Τι άλλαξε και εξαφανίσθηκε το επαναστατικό και αγωνιστικό πνεύμα των κατοίκων της περιοχής, που με μεγάλη επιτυχία στο παρελθόν καταφέρανε να μην δημιουργηθεί ΧΥΤΑ ούτε το1992 ούτε το 1996.Οι καθοδηγητες και οι διαχειριζοντες τον τότε κίνδυνο κατάφεραν να ανταποκριθούν πλήρως και με αίσθημα ευθύνης κόντρα στα ίδια οικονομικά συμφέροντα σαν πραγματικοί "πνευματικοί ταγοί"και να μην υποκύψουν με όποια ανταλλάγματα, τα οποία έγιναν "δεκτά ευπρόσδεκτα" από τους μέχρι πρότινος διαχειριστές ........γιατί περί διαχειριστών πρόκειται....Ανάγκασαν τους περήφανους κατοίκους των γύρω χωρίων  σε πλήρη αποχαύνωση με "γυαλιστερά ...και ψεύτικα....διαμαντάκια".Καταφέρανε να κάνουν τους "περήφανους Αρβανίτες, υπόδουλους....με νερό που καίει!!!!!!λες και ήταν ερυθρόδερμοι".Οι κάτοικοι των γύρω χωριών παραπλανήθηκαν με πολύ μεγάλη μαεστρία,αφού κατάφεραν έντεχνα οι ξεπουλημενοι διοικούντες να ποντάρουν  στο μικρο  προσωπικό πρόβλημα του καθενός και να κοιμίσουν τους κατοίκους με δρομάκια ,μονοδρόμησες,νεράκια ,ρουσφετακια,γηπεδικα ,

ουζοδομεζεδοπωλεια,πλατανικες κρασοκατανυξεις να ξεπουλήσουν την ομορφότερη περιοχή της Βόρειας Αττικής στα μεγάλα συμφέροντα των κρατικών εργολάβων , καταφέρανε με τη μέθοδο "το σκυλί γαβγίζει... εκεί που τρώει"να κάνουν τους κατοίκους κουτάβια τους........τώρα όμως το τοπίο μάλλον άρχισε να καθαρίζει.Η ιστορία δεν είναι στιγμιαίο γεγονός, το οποίο διαγράφεται, αλλά διαρκές και κρίνεται. Είναι αυτονόητο,ότι  οι κάτοικοι νηφάλιοι σήμερα,αφού πλέον έχουν εκλείψει, οι όποιες εξαρτήσεις τους από τα φαντάσματα του παρελθόντος να αναλογισθούν τη κληρονομία που τους άφησαν οι μέχρι χθες κυβερνώντες............Τους άφησαν δρόμους, πλατείες,πλακόστρωτα,μονοδρομήσεις,γεφυράκια,και πολλούς εξαρτημένους ανθρώπους. Όμως στην ιστορία της περιοχής,οι πρώην διοικούντες θα καταγράφουν ως οι μοιραίοι άνθρωποι  που επί των ημερών τους εγκαταστάθηκε η χωματερή .Αυτή την κληρονομιά άφησαν στα παιδιά τους ...και πρέπει να είναι περήφανοι....!!!!!!!!!!!!! !!!

Η επευφημία από την αποδοκιμασία είναι πολύ κοντά, όπως πολύ κοντά είναι το χειροκρότημα από το ανάθεμα.Η αποδόμηση ενός αρρωστημένου και εξαρτημένου κοινωνικού συνόλου,το οποίο είχε κατασκευασθεί, σιγά-σιγά αρχίζει να αποτοξινώνεται και τότε θα μείνει η μεγάλη ρετσινιά "οι άνθρωποι που ξεπούλησαν τη περιοχή τους στα σκουπίδια.ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΤΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΝΙΩΘΕΤΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ.

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΘΥΜΑΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ .....ΘΑ ΣΑΣ ΘΥΜΟΝΤΑΙ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΧΩΜΑΤΕΡΗΣ ΕΠΙ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΣΑΣ!!!!!!ΝΤΡΟΠΗ!!!!

"πες μας τη άφησες κληρονομιά .......να σε θυμάται η νέα γενιά"

....ευτυχώς υπάρχει και η Κερατέα για να υπάρχει μέτρο σύγκρισης........

Πηγή ΣΤΑ ΒΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Σε άθλιο οικονομικό χάλι η Δημοτική Κοινότητα Βαρνάβα του Μαραθώνα.

Μάθαμε… πως ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΝΤΑΡΑ στο ΤΑΜΕΙΟ και τα ΧΡΕΗ βουνό. Κανείς δεν δίνει πλέον πίστωση. Χωρίς πετρέλαιο θέρμανσης για τους υπαλλήλους, χωρίς καύσιμα κίνησης για τα οχήματα.

Από τα έσοδα της κοινότητας, τα ανταποδοτικά έσοδα της ΔΕΗ δεν φθάνουν ούτε για τους μισθούς … Από τις εισπράξεις της ύδρευσης, "όποιος θέλει πληρώνει" και τα περισσότερα ρολόγια (300-400) είναι σπασμένα, τυχαίο?

Με αυτά αλλά και με άλλα η κακοδιαχείριση της προηγούμενης διοίκησης αρχίζει να ξεδιπλώνεται. Μαθαίνουμε και ακούμε διάφορα που δεν είναι του παρόντος.

Το εξωφρενικό όμως -όπως μας είπαν- είναι ότι ο Πρώην "άδειασε" την Κοινότητα από έγγραφα και έπιπλα? με την πρόφαση ότι ήταν προσωπικά, απαγορεύοντας τον τυπικό έστω έλεγχο.

Η κληρονομιά που άφησαν οι απερχόμενοι που εξουσίαζαν τον τόπο τόσα χρόνια παρουσιάζει πραγματικά μια μεσαιωνική εικόνα.

ΟΡΚΩΜΟΣΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΔΗΜΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ

Με όλους τους τύπους που ορίζει ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ, ορκίστηκε η νέα Δημοτική Αρχή του Μαραθώνα, η πρώτη του ενιαίου Δήμου των δύο Κοινοτήτων (Βαρνάβα- Γραμματικού) και των δύο Δήμων (Μαραθώνα -Νέα Μάκρη), άλλοι με θρησκευτικό και άλλοι με πολιτικό όρκο.
Η ορκωμοσία, πραγματοποιήθηκε στην Αφετηρία του Μαραθωνίου Δρόμου, χοροστατούντος του Μητροπολίτη κ. Κυρίλλου, ο οποίος όρκισε τον Δήμαρχο, τους Δημοτικούς και Τοπικούς Συμβούλους.
Επιτυχή, καρποφόρα και δημιουργική πορεία ευχήθηκε ο κ. Κύριλλος, υποσχόμενος αυτονόητη τη συνεργασία της Μητρόπολης και του ιδίου με την Δημοτική Αρχή, καθώς Εκκλησία και Τοπική Αυτοδιοίκηση έχουν κοινή υποχρέωση να υπηρετούν τα συμφέροντα του λαου.
Σαφές ήταν το μήνυμα που έστειλε στην Δημοτική Αρχή ο Μητροπολίτης και... θα είναι θετικό, αν... το λάβει...
Μήνυμα όμως, έστειλε και στην κυβέρνηση ο Μητροπολίτης, όταν αναφερόμενος στην τραγική κατάσταση που έχει οδηγηθεί η πατρίδα και ο ελληνικός λαός, τόνισε με έμφαση:
"Κανείς δεν έχει το δικαίωμα, να μας αφαιρέσει τη χαρά, την ελπίδα και τη ευτυχία"!

"Ελπίδα" κάποιοι από τους νεοεκλεγέντες δημοτικούς και τοπικούς συμβούλους, που δεν έχουν  αλωθεί από την "αλαζονεία της εξουσίας" και έχουν διάθεση πραγματικής και ουσιαστικής προσφοράς, να μπορέσουν να υλοποιήσουν τις ανάγκες των χωριών μας και ιδιαίτερα του Βαρνάβα που μας αφορά.

ΚΡΑΥΓΗ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ των παιδιών του Βαρνάβα Αττικής.

ΚΡΑΥΓΗ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ των παιδιών του Βαρνάβα Αττικής.

Προς τους αποδέκτες της κοινωνίας.

Συνέχεια...

ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΤΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ ΔΕΝ ΕΠΕΤΡΕΨΕ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ.

Ξεσήκωσαν τον κόσμο με Ημερίδες Ανακύκλωσης σε σχολεία, καταστήματα κλπ, και έπειτα τα παράτησαν γιατί … φοβήθηκαν την προαλειφόμενη και σίγουρη επιτυχία του προγράμματος για το ποιος θα την πιστωθεί. Φοβήθηκαν (?) τους ενεργούς πολίτες  μην σηκώσουν Κεφάλι και έτσι έκλεισαν το θέμα…όπως όπως.

Έτσι ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΑΝ μικρούς και μεγάλους. Για ποια αξιοπιστία μιλάμε λοιπόν? Έδωσαν το χειρότερο παράδειγμα στα παιδιά και στην νεολαία γενικότερα.

 Συνέχεια..

ΒΑΡΝΑΒΑΣ - Το μαύρο χρώμα στη ζωή μας

Διαβάζω στο zougla.gr:

Μας «έκαψε» ο Αχιλλέας Καραμανλής

Δευτέρα, 16 Αυγούστου 2010, 16:33

Δ. Κ.

Στο... παρά πέντε κατάφεραν οι πυροσβέστες να σβήσουν τη φωτιά στη Βάρη, το Σάββατο, και να αποτρέψουν τα χειρότερα. Στο σημείο επιχείρησαν 10 οχήματα με 30 πυροσβέστες, ενώ από αέρος πραγματοποίησαν ρίψεις νερού ένα ελικόπτερο και δύο αεροσκάφη.

Και αν το μέτωπο είχε επεκταθεί για τα καλά στο ξέφραγο αμπέλι, δηλαδή στο οικόπεδο των δέκα στρεμμάτων, του οποίου ιδιοκτήτης φέρεται να είναι ο θείος του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, Αχιλλέας Καραμανλής, τότε η φωτιά θα έκαιγε μέχρι και σήμερα.

Στο συγκεκριμένο οικόπεδο τα χορτάρια κοντεύουν να ξεπεράσουν το ανθρώπινο ύψος. Το τοπίο συμπληρώνουν εγκαταλελειμμένα αυτοκίνητα, σκουπίδια, πάνω από πενήντα λάστιχα αυτοκινήτων και ό,τι άλλο από χαρτομάνι μπορεί κανείς να φανταστεί. Και στο βάθος μια όμορφη, έρημη βίλα του παλιού καιρού.

«Αυτό δεν είναι οικόπεδο, αλλά πυριτιδαποθήκη» αναφώνησε ένας πυροσβέστης, βλέποντας όλα αυτά τα εύφλεκτα υλικά στο οικόπεδο του τέως υπουργού Περιβάλλοντος και Δημοσίων Έργων.

«Έχουν τόσα λεφτά και δεν δίνουν δύο δραχμές να φτιάξουν αυτό το πανέμορφο οικόπεδο;» είπε με παράπονο ένας κάτοικος της περιοχής, που έβλεπε τη φωτιά να καίει το… βιος του Αχιλλέα Καραμανλή.

Και επανέρχομαι στα δικά μας:

Πέρασε σχεδόν και ο Αύγουστος. Ευτυχώς δεν ξανακαήκαμε παρά τους φοβερούς αέρηδες! Μένει ο Σεπτέμβριος και η ελπίδα να πέσει καμιά βροχή στον δύστυχο αυτόν τόπο! Οι τοπικοί άρχοντες, ηλιοκαμένοι πλέον, σκέφτονται με νοσταλγία τα ωραία χρόνια που πέρασαν στον Βαρνάβα και μερικοί από αυτούς κάνουν σχέδια για το μέλλον τους στις επερχόμενες πολιτικές ανακατατάξεις.  Οχι για το μέλλον του χωριού αλλά για το δικό τους μέλλον. Και εάν τα χόρτα στο αμπέλι του Αχ Καραμανλή ήταν δυο μέτρα («αυτό δεν είναι οικόπεδο, αλλά πυριτιδαποθήκη» αναφώνησε ο πυροσβέστης), που να δουν τα δικά μας χόρτα – όσο εν πάσει περιπτώσει έμειναν από την πυρκαγιά της 17^ης Ιουλίου.

Καμιά συγκίνηση, καμιά ενέργεια, καμιά δραστηριότητα – έστω και καθυστερημένη από μέρους της Κοινότητας και όλων εκείνων που είχαν απεριποίητα τα χωράφια, τα αμπέλια και τα δασάκια τους. Ετσι για να δείξουν ότι συμπάσχουν, ότι αναγνωρίζουν και το δικό τους μερίδιο ευθύνης. Αλλά τι να περιμένει κανείς από άτομα που έχουν την αδιαφορία γενετικά εμφυτευμένη στο DNA τους... Ατομα που με βάση το δικό τους συμφέρον και εκείνο των χειροκροτητών τους, συγκρότησαν μια ομάδα, εξελέγησαν με την ψήφο μας και έκτοτε αγνοείται η τύχη τους. Από άτομα που αδυνατούν να κατανοήσουν ότι η αδιαφορία τους προκάλεσε τεράστιες ζημιές στους διπλανούς τους, στις περιουσίες τους. Που έθεσε σε κίνδυνο ακόμη και τη ζωή τους.

Στα κοντά οκτώ χρόνια που επιλέξαμε να κατοικήσουμε μόνιμα στον Βαρνάβα, δεν είδα κάποιο έργο που να έχει κοινοτικό προσανατολισμό. Ενα έργο οτιδήποτε. Κάτι που να προσδώσει αξία στο χωριό. Μελαγχολώ κάθε φορά που περνάω μέσα από το Καπανδρίτι ή το Μικροχώρι. Θα μπορούσαμε να μείνουμε εκεί. Αλλά μας άρεσε περισσότερο το «πρωτόγονο» του χωριού μας. Η όμορφη φύση που το περιέβαλλε. Πιστεύαμε ότι με λίγες παρεμβάσεις θα γινόταν Παράδεισος. Και αυτός ο Παράδεισος έχει γίνει πλέον καμένη γη. Που θα περάσουν χρόνια μέχρι να παρασινίσει ξανά. Και ίσως δεν προλάβουμε βιολογικά να το χαρούμε.

Αλλά όσο οι μεγαλόσχημοι αδιαφορούν παντελώς και προκλητικά εμφανώς για τον Νόμο και τους κανονισμούς, όσο οι τοπικές αρχές εξακολουθούν να τους μιμούνται δεν θα υπάρξει προκοπή στον τόπο αυτό. Δεν σας κρύβω ότι σκεφτόμαστε πλέον σοβάρα να τα πουλήσουμε όλα και να μετακομίσουμε στο εξωτερικό. Μπορεί οι επίσης «ξένοι» να έχουν τα κουσούρια τους, μπορεί όλα να μην είναι «καλώς καμωμένα», αλλά τουλάχιστον έχουν από χρόνια πολλά λύσει τα καθημερινά προβλήματα με τα οποία εμείς ανεπιτυχώς καταπιανόμαστε. Η τοπική αυτοδιοίκηση στις μικρές και μεγάλες κοινωνίες λειτουργεί με κανόνες και γνώμονα το κοινό συμφέρον και την ευημερία των κατοίκων που τις αποτελούν. Δεν μπερδεύουν το μυαλό με τα αρχίδια, δεν ξέρουν καν τι σημείνει η λέξη τσαμπουκάς, οι πολίτες δεν είναι αγενείς και βρωμόστομοι στις μεταξύ τους σχέσεις. Εχουν κανόνες και υποχρεώσεις και το ίδιο απαιτούν από τους συμπολίτες τους. Και εάν παραβούν τον νόμο γνωρίζουν ότι θα δώσουν λόγο γι΄αυτό. Ακόμη και για 20 ευρώ. Συναποφασίζουν και ενεργούν, δρομολογούν και εκτελούν, προσπαθούν να καινοτομήσουν και συχνά το καταφέρνουν. Εχει ενδιαφέρον να ζεις στις κοινωνίες αυτές γιατί ξέρεις ότι μπορείς και εσύ να συνεισφέρεις. Να προσφέρεις κάτι που μπορείς, για να πάρεις κάτι άλλο που χρειάζεσαι. Αλληλεπίδραση, άμιλα, αλληλεγγύη, σεβασμός, ευγένεια, προσπάθεια.

Εδώ, αδιαφορία, κομματισμός, συμφεροντολογία, ξενοφοβία, στενομυαλιά, ωχαδερφισμός, κοροϊδία, ερασιτεχνισμός, αρπακόλα, γραψαρχιδισμός και άλλα πολλά που ακόμη και στο λεξικό δεν υπάρχουν τα ανάλογα λήμματα. Ξέχασα την πρωτοτυπία (με επιφύλαξη) – όταν βαπτίζεις τις υπερωρίες «ρεπό» (για να μην τις πληρώσεις), προσθέτεις και μια αναρρωτική συν την δικαιούμενη κανονική άδεια (χα!) τότε έχεις αρκετό χρόνο για καλοκαιρινές δραστηριότητες! Γιατί αυτή η εγκεφαλική υπερλειτουργία να μην γινόταν δράση και προσφορά;  Γιατί το Ελληνικό μυαλό να μην μπορεί να ξεφύγει από τον κακό προσανατολισμό του προς κατευθύνσεις δημιουργικές και κοινωφελείς;

Πόσα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν και στο χωριό μας! Λίγο κλάδεμα, λίγο κόψιμο, λίγο σκάψιμο, λίγη καλαισθησία, λίγη φροντίδα και σε βάθος χρόνου όλα θα ήταν καλύτερα. Αν έβαζε ο καθένας μας από κάτι, δυό χέρια, ένα κοπτικό, ένα κλαδεφτήρι, μια υδροφόρα, ένα φορτηγό, μια φαγάνα, ένα άροτρο, μια καλή διάθεση τότε πολλά θα μπορούσαν να υλοποιηθούν  και η χαρά της δημιουργίας θα ήταν το κοινό μας μυστικό. Οταν όμως τα πάντα έχουν κοινό παρονομαστή το συμφέρον, το κέρδος και τις προσωπικές φιλοδοξίες τότε το μαύρο φαντάζει περισσότερο μαύρο, η διάθεση καταρρακώνεται και η απαισιοδοξία μεταλλάσσεται σε αδιαφορία. Κρίμα γιατί το χωριό μας είχε όλες τις προοπτικές να αναδειχτεί σε μια ζηλευτή μικρή κοινωνία και σε ένα παράδειγμα προς μίμηση. Κρίμα γιατί αυτοί οι λίγοι μπόρεσαν να κάνουν ένα τόσο μεγάλο κακό σε τόσους πολλούς.

Ενας συμπολίτης σας – το «καμένος» δεν έχει πια σημασία καθώς όλοι καμένοι είμαστε.