 |
| Διαμαντής Διαμαντόπουλος, «Καρπούζια» (λεπτομέρεια) |
Του Αντώνη Μωυσιδη
Μέρες
γιορτών, η ελληνική κοινωνία πληροφορείται ότι μια αποτρόπαια πράξη
έλαβε χώρα στο χωριό Άγιος Λαυρέντιος του Πηλίου. Κάποιοι έκαψαν το
σπίτι δύο νέων ανθρώπων, κατοίκων από επιλογή τους, εδώ και μερικά
χρόνια, του χωριού. Πράξη ακραίας βίας, πράξη εγκληματική όπως και ο
εμπρησμός κατοικίας σε χωριό της Φωκίδας πέρυσι και ο ξυλοδαρμός του
ιερέα στον Ασωπό. Μπροστά σ’ αυτά τα βίαια γεγονότα, το λιγότερο που
οφείλει κανείς είναι να τα καταδικάσει και να ταχθεί αλληλέγγυος με τους
παθόντες. Κοινό στοιχείο που συνδέει τα τρία αυτά γεγονότα είναι η
κινηματική δράση των παθόντων για ζητήματα που αφορούν τον τόπο τους.
Μια δράση που έρχεται προφανώς σε σύγκρουση με συγκεκριμένα συμφέροντα
κάποιων άλλων. Κοινό στοιχείο τους αποτελεί επίσης η υφή των ιδεών και
αντιλήψεων των δράσεων αυτών ως καινοτόμων ή και καινοφανών για τη
χωρική κοινωνία των, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, παραδοσιακών αξιών και
αντιλήψεων.