Πέμπτη 3 Αυγούστου 2017

Η συναυλία της Δήμητρας Γαλάνη στις Ιστορικές Φυλακές Ωρωπού μέσα από τη φωτογραφική ματιά του Αποστόλη Αναστασόπουλου

Ακριβώς 43 χρόνια μετά την πτώση της Χούντας, είχαμε τη τύχη  να απολαύσουμε τη  Δήμητρα Γαλάνη, σε μια ιστορική συναυλία που έδωσε, το Σάββατο 29 Ιουλίου, στις Παλαιές Φυλακές Ωρωπού, τιμώντας την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.

Με φόντο τη θάλασσα και το μισοφέγγαρο που δειλά ξεπρόβαλε, ο ιστορικός χώρος γέμισε από  ήχους και μελωδίες κορυφαίων Ελλήνων συνθετών και στιχουργών, που ζωντάνεψαν με την μοναδική ερμηνεία της Δήμητρας Γαλάνη.
Εκεί και ο φωτογραφικός φακός του Αποστόλη Αναστασόπουλου να απαθανατίζει, με τον δικό του «μυστηριακό» τρόπο, μερικές από τις στιγμές της καλλιτέχνιδος πάνω στη σκηνή, αφήνοντας την ψυχή να αφηγηθεί όσα τραγουδούν οι στίχοι.
Στιγμές που γίνονται διαχρονικές. Βλέμματα, χαμόγελα, ακόμα και σκέψεις φευγαλέες που συνέλαβε ο φακός του Αποστόλη για να τα απελευθερώσει  στην αιωνιότητα.
Ένας καλλιτέχνης με απαράμιλλες ευαισθησίες, που η ματιά του μετατρέπεται σε ένα μοναδικό έργο, αποτυπώνοντας τη στιγμή μέσα στο χρόνο.
Μια υπέροχη μουσική καλοκαιρινή βραδιά που ζωγράφισε με ανεξίτηλα χρώματα το πέρασμα της Δήμητρας Γαλάνη από τις Ιστορικές Φυλακές Ωρωπού, παρέα με τον Ευστάθιο Δράκο. Εκεί από όπου ο Μίκης Θεοδωράκης τραγούδησε για τη λευτεριά, εκεί  όπου η δημοκρατία σκλαβώθηκε, αλλά κι από εκεί που με αγώνες άνθισε ξανά.

Ένα πηγαίο χαμόγελο για όσα η ζωή της πρόσφερε… όχι σε ύλη αλλά σε συναισθήματα. Ένα πλατύ χαμόγελο σαν τη «Θάλασσα Πλατιά» του Χατζηδάκι, με την οποία  άνοιξε τη συναυλία και μας καθήλωσε με την ερμηνεία της.


Με την αυτοπεποίθηση της εμπειρίας μέσα από την απλότητα της σπουδαίας τραγουδίστριας. Η ψυχή ξεδιπλώνεται σε κάθε στίχο και νότα.


Κάπου εκεί στο χθες τη βρήκα ακουμπισμένη σε ένα όνειρο. Κάπου εκεί στο σήμερα την είδα να ξεπροβάλει μέσα από το όνειρο.


Όταν το παλιό μπερδεύεται με το νέο και φτιάχνει το αύριο. Ένα αύριο γεννημένο από αστέρια που συντροφεύουν την Πανσέληνο ακτινοβολώντας μέσα στο σκοτάδι.


Μια ζωή, μια ιστορία. Χωρίς πολλές κουβέντες… τα λόγια κουράζουν, οι μορφές έρχονται και φεύγουν. Θύμησες ξυπνούν από τα παλιά για να δώσουν αξία σε κάθε βήμα που οδηγεί στο σήμερα.


Χατζηδάκις, Θεοδωράκης, Λοίζος, Ξαρχάκος, Σπανός, Σαββόπουλος, Γκάτσος… κάνουν το πέρασμα τους στη σκηνή μέσα από μια μαγευτική ερμηνεία, μιας ξεχωριστής φωνής… Ένα οδοιπορικό στην μουσική ιστορία που όλοι σιγοτραγουδήσαμε…


Όταν η φωνή γίνεται χάδι και ψιθυρίζει όλα τα «σ’ αγαπώ» που δεν ειπώθηκαν ποτέ…


Καταξίωση… κερδίζοντας το χειροκρότημα για αυτό ακριβώς που είσαι… Το ανεπιτήδευτο… Η αλήθεια…


Αυτό που μένει είναι το Φως μέσα από τη λάμψη των ματιών…


Τα μεγάλα και τα ωραία τα δημιουργούν οι δυνατές παρέες. Αυτές που οι ψυχές τους ενώνονται και μπλέκονται με μελωδίες που γράφουν τη δική τους ιστορία στο χρόνο.

Η συναυλία πραγματοποιήθηκε με τη συνδιοργάνωση της Περιφέρειας Αττικής και του Ν.Π.Δ.Δ. Πολιτισμού Δήμου Ωρωπού

Αποστόλης Αναστασόπουλος ασχολείται επαγγελματικά με τη φωτογραφία Γάμου και Βάπτισης, τη Φωτογραφία Μόδας και τη Φωτογραφία Πορτραίτου. Ένα στολίδι στη Γεννηματά 17, στα Νέα Παλάτια Ωρωπού, είναι το φωτογραφικό ατελιέ του, που σε ταξιδεύει στον κόσμο της Τέχνης).
Πηγή Τμήματος Ειδήσεων: Βαρνάβας όμορφος τόπος να μένεις, δύσκολος να ζεις..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας...
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.