Το αναπηρικό αμαξίδιο δεν επρόκειτο να αποτρέψει την Τσέλσι Χιλ από το να χορέψει. Όνειρό της ήταν να γίνει επαγγελματίας χορεύτρια και μέχρι την ηλικία των 17 ετών χόρευε ήδη σε διαγωνισμούς χορού για περισσότερο από μία δεκαετία.
Τα σχέδιά της άλλαξαν λίγο όταν έμεινε παράλυτη από το στομάχι και κάτω εξαιτίας ενός αυτοκινητιστικού ατυχήματος τρεις μήνες έπειτα από την αποφοίτησή της.
«Στην αρχή σκέφτηκα πως, θα θεραπευόμουν όπως όταν κάποιος σπάει ένα κόκκαλο», ανέφερε η Χιλ. «Χρειάζεται λίγος χρόνος όμως επιστρέφεις σιγά σιγά στην καθημερινή σου ζωή. Δεν είχα συνειδητοποιήσει στ’ αλήθεια πόσο σοβαρό ήταν αυτό που μου είχε συμβεί. Ήξερα ότι είχα πάθει ατύχημα και, όταν ο γιατρός μου είπε ότι δεν θα μπορούσα να ξαναπερπατήσω, δεν είχα καταλάβει τι εννοούσε. Δεν ήξερα τι μου επιφύλασσε το μέλλον».
Και, έπειτα από 51 μέρες στο νοσοκομείο, άρχισε να βιώνει τη νέα της πραγματικότητα. Παρόλα αυτά, αρνήθηκε να παρατήσει το όνειρό της.
«Όταν πρωτοσυνέβη, σκεφτόμουν πράγματα όπως τι ρούχα θα φορούσα και πώς θα χόρευα», ανέφερε. «Όμως, πάντα ήμουν σίγουρη πως θα ξαναχόρευα».
Βγήκε από το νοσοκομείο και, δύο χρόνια αργότερα, άρχισε να οργανώνει χορογραφίες με άλλες παράλυτες γυναίκες. Έτσι, εγκαινίασε την ιδέα για μία χορευτική ομάδα αναπήρων γυναικών, την Rolletes (παλαιότερα ονομαζόταν TeamHot Wheels και Walk and Roll), το 2012.
Το συγκρότημα αποτελείται από 6 γυναίκες που παίρνουν μέρος σε διάφορα φεστιβάλ και εκδηλώσεις. Επίσης, θα πάρουν μέρος στο Wings For Life World Run (Φτερά για τη Ζωή – Παγκόσμιος Δρόμος) στη Σάντα Κλαρίτα, στην Καλιφόρνια, όπου θα γίνει έρανος για έρευνα πάνω στις ασθένειες της σπονδυλικής στήλης.
«Κατάφερα να οργανώσω τη ζωή μου αυτά τα τελευταία εφτά χρόνια, πρώτα από όλα ομαλοποιώντας την», ανέφερε η Χιλ σε ένα ριάλιτι σόου. «Φυσικά, ακόμη έχω επαφή με τους φίλους που είχα πριν το ατύχημα. Ωστόσο, το καλύτερο είναι ότι, μέσα από την ομάδα, έχω βρει τα άλλα κορίτσια που είναι οι καλύτερές μου φίλες, οι αδερφές μου. Μπορώ να ταξιδεύω μαζί τους και να μην αισθάνομαι διαφορετική».
Οι Rolletes, αν και καθηλωμένες στα αναπηρικά τους αμαξίδια, έχουν κάνει ποπ εμφανίσεις με τραγούδια του Έντ Σίραν και έχουν επίσης δοκιμάσει χορογραφίες με μπουρλέσκ και κλασικούς χορούς.
«Το μισό μου σώμα έχει νεκρωθεί και τώρα πρέπει να το κινώ με τα χέρια μου», ανέφερε η Χιλ.
Παρόλο που δεν μπορεί να κινηθεί όπως παλιά, αναφέρει πως ακόμη μπορεί να αισθανθεί τις κινήσεις στην ψυχή της.
«Φυσικά, υπάρχουν πράγματα που δεν μπορώ να νιώσω και μου λείπουν όπως τα άλματα, οι κλωτσιές και ο ανάποδος σάλτος», ανέφερε η Χιλ. «Ωστόσο, όταν χορεύω, ακόμη νιώθω την ίδια ορμή με παλιά. Και όταν βρίσκομαι στη σκηνή, δεν αισθάνομαι το αμαξίδιό μου.
Δεν νιώθω διαφορετική. Απλώς χορεύω και εκεί ανήκει η καρδιά μου».
Παρακολουθείστε αυτές τις συναρπαστικές γυναίκες να εκτελούν τη χορογραφία τους με το τραγούδι «Where’s the Love?» των Black Eye Peas.
Πηγή Τμήματος Ειδήσεων:
Βαρνάβας όμορφος τόπος να μένεις, δύσκολος να ζεις..
Βαρνάβας όμορφος τόπος να μένεις, δύσκολος να ζεις..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας...
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.