Η εκλογή στη ΝΔ ήδη προκαλεί
αλυσιδωτές αντιδράσεις σε όλα τα κόμματα του κέντρου, ειδικά στα αυτά
που κομμάτια τους έχουν ιδεολογική συγγένεια με τις νεοφιλελεύθερες
απόψεις του νέου αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκου Μητσοτάκη.
Παρότι τα πρώτα σημάδια κινητικότητας εμφανίστηκαν στο ΠΑΣΟΚ το οποίο βίωσε την πρώτη εσωκομματική αναταραχή του από τότε που ανέλαβε την ηγεσία του πάλαι ποτέ κραταιού κινήματος η Φώφη Γεννηματά, άλλος είναι πολιτικός χώρος που δέχεται πραγματικές πιέσεις: Το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη το οποίο βιώνει μία κρίση ταυτότητας και στίγματος.
Με τον φιλελεύθερο χώρο να καλύπτεται πλέον από τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη και τον διαφαινόμενο νέο δικομματισμό που πάει να στηθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη κινδυνεύει να συνθλιβεί στην πόλωση που θα γεννήσει η επερχόμενη σκληρή σύγκρουση – δείγματα της οποίας ήδη έχουμε δει- μεταξύ του κυβερνώντος κόμματος και της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Οι πρώτες φωνές για τις αστοχίες του Σταύρου ακούστηκαν δειλά – δειλά μετά τις εκλογές, όταν ο πρόεδρος του Ποταμιού είχε ζητήσει 10% και τελικά το μόνο που κατάφερε ήταν να εκλέξει 10 βουλευτές, λαμβάνοντας λίγο πάνω από 4%. Τότε, επιχειρώντας κάπως να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, έκανε μία – ο θεός να την κάνει – αυτοκριτική, λέγοντας πως «δεν καταφέραμε να επικοινωνήσουμε το μήνυμά μας» και υποσχέθηκε ότι θα κάνει άμεσα συνέδριο το οποίο μετατέθηκε τελικά για τον Φεβρουάριο.
Όσα συνέδρια, μπρέινστόρμινγκς και συσκέψεις και να κάνουν στο Ποτάμι, η πορεία προς χρονοντούλαπο της πολιτικής ιστορίας δύσκολα θα ανατραπεί. Και ο λόγος είναι απλός: Το κόμμα του κ. Θεοδωράκη δεν έχει μία ενιαία ιδεολογική κατεύθυνση. Για την ακρίβεια είναι ένα μείγμα απογοητευμένων ΠΑΣΟΚων, πρώην αριστερών γυρολόγων, νεοφιλελεύθερων ιδεολόγων που πιστεύουν ότι οι φτωχοί δεν πρέπει να ψηφίζουν και στελεχών που ασκούν την πολιτική με όρους λάιφσταϊλ – όπως η «φτωχή» κυρία Ταχιάου- που ευαγγελίζεται γενικά και αόριστα «μεταρρυθμίσεις», χωρίς ποτέ να γίνεται σαφές, ούτε να καταθέσει κάτι συγκεκριμένο. Τώρα, που η ΝΔ συγκροτήθηκε και το ίδιο προσπαθεί να κάνει το ΠΑΣΟΚ, αυτές οι αντιφάσεις βγαίνουν στη φόρα.
Δεν μιλάω για πράγματα μικρά, όπως η διαφθορά στο δημόσιο ή τους μετακλητού και τους ημετέρους, που είναι πεδίο δόξης λαμπρό για το κάθε αντιπολιτευόμενο κόμμα, αλλά για τα μεγάλα και τα δύσκολα. Ποια είναι τελικά η πρόταση για το ασφαλιστικό; Τι μπορεί να αντικαταστήσει την αύξηση των εισφορών που μετά βδελυγμίας αποστρέφεται το Ποτάμι;
Παρά τις περί αντιθέτου δηλώσεις, το Ποτάμι στον ένα χρόνο κοινοβουλευτικής του παρουσίας, επέλεξε μία αντιπολιτευτική στάση, η οποία δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστεί εποικοδομητική. Δεν υπάρχει μονάχα ο αριστερός ή ο δεξιός λαϊκισμός. Υπάρχει και ο απολιτίκ λαϊκισμός και σε αυτό ακριβώς επιδόθηκε ο Σταύρος και οι υπόλοιποι βουλευτές του κόμματος.
Τυφλές επιθέσεις, υιοθέτηση επιχειρημάτων που χρησιμοποιούν ορισμένοι από τους συντηρητικότερους Ευρωπαϊκούς κύκλους, μία φρασεολογία που ταυτίστηκε σε ορισμένες περιόδους της περασμένης χρονιάς με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα ο κ. Θεοδωράκης έφτασε σε σημείο παραμονές δημοψηφίσματος να μας βεβαιώσει στο ότι έχει… ψιλοέτοιμη την κυβέρνησή του, σάμπως να ήταν έτοιμος να κυβερνήσει. Έβλεπε ότι δεν έβλεπαν όλοι οι άλλοι ή απλά… τρόλαρε;
Στο δια ταύτα: Το Ποτάμι ποτέ δεν υπήρξε ενιαίο κόμμα, γιατί ποτέ δεν είχε μία σαφή ιδεολογική συγκρότηση και τεκμηριωμένες θέσεις για να ζυμωθούν στην κοινωνία.
Πέραν των δημοσκοπήσεων (τις οποίες τις θεωρώ παντελώς αναξιόπιστές) που δείχνουν το Ποτάμι εκτός Βουλής, οι πρόσφατες τοποθετήσεις σημαινόντων στελεχών όπως ο Χάρης Θεοχάρης ή ο Ιάσων Φωτήλας περί σύμπραξης με τη Νέα Δημοκρατία δείχνουν πως η αναπόφευκτη διάλυση επιταχύνθηκε, με καταλύτη την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη. Όσες διαψεύσεις και να βγουν, όσο και να διαβεβαιώνει ο Σταύρος πως οι βουλευτές του Ποταμιού είναι «μία γροθιά», οι ρωγμές είναι εμφανείς και όσο περνούν οι μέρες θα μεγαλώνουν.
Στο συνέδριο του Φεβρουαρίου θα ζήσουμε… ωραίες στιγμές. Ίσως η διάλυση να πάρει αναβολή, αλλά αργά η γρήγορα το Ποτάμι θα κληθεί να πάρει θέση στο νέο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται: Θα στραφεί προς τη ΝΔ ή θα γίνει παρακολούθημα της νέας «κεντροαριστεράς» που προσπαθεί να φτιάξει για να κόψει τις διαρροές η Φώφη Γεννηματά; Ή τα στελέχη και οι βουλευτές θα μοιραστούν και στους δύο αυτούς πολιτικούς χώρους;
Σε κάθε περίπτωση, το Ποτάμι ιδεολογικά είχε στερέψει από την ίδρυσή του. Τώρα κινδυνεύει να μετατραπεί σε ρυάκι και σε οργανωτικό επίπεδο.
Πηγή Τμήματος Ειδήσεων: Παρότι τα πρώτα σημάδια κινητικότητας εμφανίστηκαν στο ΠΑΣΟΚ το οποίο βίωσε την πρώτη εσωκομματική αναταραχή του από τότε που ανέλαβε την ηγεσία του πάλαι ποτέ κραταιού κινήματος η Φώφη Γεννηματά, άλλος είναι πολιτικός χώρος που δέχεται πραγματικές πιέσεις: Το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη το οποίο βιώνει μία κρίση ταυτότητας και στίγματος.
Με τον φιλελεύθερο χώρο να καλύπτεται πλέον από τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη και τον διαφαινόμενο νέο δικομματισμό που πάει να στηθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη κινδυνεύει να συνθλιβεί στην πόλωση που θα γεννήσει η επερχόμενη σκληρή σύγκρουση – δείγματα της οποίας ήδη έχουμε δει- μεταξύ του κυβερνώντος κόμματος και της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Οι πρώτες φωνές για τις αστοχίες του Σταύρου ακούστηκαν δειλά – δειλά μετά τις εκλογές, όταν ο πρόεδρος του Ποταμιού είχε ζητήσει 10% και τελικά το μόνο που κατάφερε ήταν να εκλέξει 10 βουλευτές, λαμβάνοντας λίγο πάνω από 4%. Τότε, επιχειρώντας κάπως να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, έκανε μία – ο θεός να την κάνει – αυτοκριτική, λέγοντας πως «δεν καταφέραμε να επικοινωνήσουμε το μήνυμά μας» και υποσχέθηκε ότι θα κάνει άμεσα συνέδριο το οποίο μετατέθηκε τελικά για τον Φεβρουάριο.
Όσα συνέδρια, μπρέινστόρμινγκς και συσκέψεις και να κάνουν στο Ποτάμι, η πορεία προς χρονοντούλαπο της πολιτικής ιστορίας δύσκολα θα ανατραπεί. Και ο λόγος είναι απλός: Το κόμμα του κ. Θεοδωράκη δεν έχει μία ενιαία ιδεολογική κατεύθυνση. Για την ακρίβεια είναι ένα μείγμα απογοητευμένων ΠΑΣΟΚων, πρώην αριστερών γυρολόγων, νεοφιλελεύθερων ιδεολόγων που πιστεύουν ότι οι φτωχοί δεν πρέπει να ψηφίζουν και στελεχών που ασκούν την πολιτική με όρους λάιφσταϊλ – όπως η «φτωχή» κυρία Ταχιάου- που ευαγγελίζεται γενικά και αόριστα «μεταρρυθμίσεις», χωρίς ποτέ να γίνεται σαφές, ούτε να καταθέσει κάτι συγκεκριμένο. Τώρα, που η ΝΔ συγκροτήθηκε και το ίδιο προσπαθεί να κάνει το ΠΑΣΟΚ, αυτές οι αντιφάσεις βγαίνουν στη φόρα.
Δεν μιλάω για πράγματα μικρά, όπως η διαφθορά στο δημόσιο ή τους μετακλητού και τους ημετέρους, που είναι πεδίο δόξης λαμπρό για το κάθε αντιπολιτευόμενο κόμμα, αλλά για τα μεγάλα και τα δύσκολα. Ποια είναι τελικά η πρόταση για το ασφαλιστικό; Τι μπορεί να αντικαταστήσει την αύξηση των εισφορών που μετά βδελυγμίας αποστρέφεται το Ποτάμι;
Παρά τις περί αντιθέτου δηλώσεις, το Ποτάμι στον ένα χρόνο κοινοβουλευτικής του παρουσίας, επέλεξε μία αντιπολιτευτική στάση, η οποία δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστεί εποικοδομητική. Δεν υπάρχει μονάχα ο αριστερός ή ο δεξιός λαϊκισμός. Υπάρχει και ο απολιτίκ λαϊκισμός και σε αυτό ακριβώς επιδόθηκε ο Σταύρος και οι υπόλοιποι βουλευτές του κόμματος.
Τυφλές επιθέσεις, υιοθέτηση επιχειρημάτων που χρησιμοποιούν ορισμένοι από τους συντηρητικότερους Ευρωπαϊκούς κύκλους, μία φρασεολογία που ταυτίστηκε σε ορισμένες περιόδους της περασμένης χρονιάς με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα ο κ. Θεοδωράκης έφτασε σε σημείο παραμονές δημοψηφίσματος να μας βεβαιώσει στο ότι έχει… ψιλοέτοιμη την κυβέρνησή του, σάμπως να ήταν έτοιμος να κυβερνήσει. Έβλεπε ότι δεν έβλεπαν όλοι οι άλλοι ή απλά… τρόλαρε;
Στο δια ταύτα: Το Ποτάμι ποτέ δεν υπήρξε ενιαίο κόμμα, γιατί ποτέ δεν είχε μία σαφή ιδεολογική συγκρότηση και τεκμηριωμένες θέσεις για να ζυμωθούν στην κοινωνία.
Πέραν των δημοσκοπήσεων (τις οποίες τις θεωρώ παντελώς αναξιόπιστές) που δείχνουν το Ποτάμι εκτός Βουλής, οι πρόσφατες τοποθετήσεις σημαινόντων στελεχών όπως ο Χάρης Θεοχάρης ή ο Ιάσων Φωτήλας περί σύμπραξης με τη Νέα Δημοκρατία δείχνουν πως η αναπόφευκτη διάλυση επιταχύνθηκε, με καταλύτη την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη. Όσες διαψεύσεις και να βγουν, όσο και να διαβεβαιώνει ο Σταύρος πως οι βουλευτές του Ποταμιού είναι «μία γροθιά», οι ρωγμές είναι εμφανείς και όσο περνούν οι μέρες θα μεγαλώνουν.
Στο συνέδριο του Φεβρουαρίου θα ζήσουμε… ωραίες στιγμές. Ίσως η διάλυση να πάρει αναβολή, αλλά αργά η γρήγορα το Ποτάμι θα κληθεί να πάρει θέση στο νέο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται: Θα στραφεί προς τη ΝΔ ή θα γίνει παρακολούθημα της νέας «κεντροαριστεράς» που προσπαθεί να φτιάξει για να κόψει τις διαρροές η Φώφη Γεννηματά; Ή τα στελέχη και οι βουλευτές θα μοιραστούν και στους δύο αυτούς πολιτικούς χώρους;
Σε κάθε περίπτωση, το Ποτάμι ιδεολογικά είχε στερέψει από την ίδρυσή του. Τώρα κινδυνεύει να μετατραπεί σε ρυάκι και σε οργανωτικό επίπεδο.
Βαρνάβας όμορφος τόπος να μένεις, δύσκολος να ζεις..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας...
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.