«Εκσυγχρονίζεται» η καταστολή κατά των λαϊκών κινητοποιήσεων –

Μαζί με το νομοσχέδιο του Συμφώνου συμβίωσης  που «κλείνει έναν κύκλο οπισθοδρόμησης και ντροπής για το ελληνικό κράτος», όπως δήλωσε ο κ. Πρωθυπουργός , με μια τροπολογία που πέρασε στα «ψιλά» ανοίγει ένας νέος  κύκλος καταστολής και απειλής βαρύτερων ποινών για τους αγωνιστές και τα λαϊκά κινήματα.
Η τροποποίηση του άρθρου 292 π.κ. – Ποιους εξυπηρετεί αυτή η τροποποίηση; Τους «εθνικούς» εργολάβους που έχουν καταλάβει ολόκληρο το δημόσιο οδικό δίκτυο και θίγονται από τις διαμαρτυρίες. Μαζί, την κυβέρνηση των εργολάβων, που περιμένει τις μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις το δεύτερο 15/νθήμερο του Γενάρη. 
Τι λέει το άρθρο 292 του π.κ.
Όπως μας πληροφορεί η εφημερίδα «ΚΟΝΤΡΑ» που κυκλοφορεί σήμερα  «Όποιος με πρόθεση παρεμποδίζει τη λειτουργία κοινόχρηστης εγκατάστασης που εξυπηρετεί τη συγκοινωνία και ιδίως σιδηροδρόμου, αεροπλάνου, λεωφορείου, ταχυδρομείου που προορίζονται για κοινή χρήση τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών». Αυτό προβλέπει το άρθρο 292 του Ποινικού Κώδικα, συμπληρώνοντας ότι «αν η πράξη τελέστηκε από αμέλεια, επιβάλλεται φυλάκιση μέχρι έξι μηνών».
Πρόκειται για μια διάταξη που αποσκοπεί στο χτύπημα καταλήψεων συγκοινωνιακών εγκαταστάσεων και μπλόκων στους δρόμους.
Έρχεται, λοιπόν, ο… μεγάλος δημοκράτης Νίκος Παρασκευόπουλος, υπουργός Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ, να εκσυγχρονίσει αυτή τη διάταξη. Πώς; Αυστηροποιώντας την και κάνοντάς την πιο σαφή και πιο ευρεία.

Με το άρθρο 27 του νομοσχέδιου για το Σύμφωνο Συμβίωσης, το άρθρο 292 του Ποινικού Κώδικα τροποποιείται ως εξής:

    «1. Όποιος με πρόθεση παρεμποδίζει τη λειτουργία κοινόχρηστης εγκατάστασης που εξυπηρετεί τη συγκοινωνία και ιδίως αυτοκινητοδρόμου, σιδηροδρόμου, αεροπλάνου, λεωφορείου, ταχυδρομείου ή τηλεγράφου που προορίζονται για κοινή χρήση τιμωρείται με φυλάκιση έως ένα έτος.

2. Αν η πράξη της παρ. 1 είχε σημαντική διάρκεια επιβάλλεται φυλάκιση μέχρι τρία έτη.

3. Αν η πράξη της παρ. 1 ήταν ασήμαντη, ιδίως αν ήταν μικρής έκτασης ή διάρκειας επιβάλλεται φυλάκιση μέχρι έξι μηνών».

Όπως διαπιστώνουμε, το κατασταλτικό πνεύμα της διάταξης παραμένει το ίδιο (μόνο η καταδίκη λόγω αμέλειας φεύγει), ενώ παράλληλα διευρύνεται το πεδίο εφαρμογής της με τη σαφή προσθήκη των αυτοκινητόδρομων, έτσι που να μην υπάρχει νομική διέξοδος διαφυγής (π.χ. να υποστηρίξει η υπεράσπιση του κατηγορούμενου ότι η συγκοινωνία μπορούσε να γίνει από γειτονικούς δρόμους). Πλέον, η κατάληψη αυτοκινητόδρομου είναι εξ ορισμού αδίκημα. «Στο πεδίο προστασίας της διάταξης εντάσσονται ρητά και οι αυτοκινητόδρομοι», αναφέρει η αιτιολογική έκθεση του νομοσχέδιου, για να φανεί καθαρά ότι πλέον κανένας δε θα μπορεί να ξεφεύγει από την καταδίκη.
Επίσης, αυστηροποιείται το πλαίσιο της ποινής, που μπορεί να φτάσει ακόμα και τα τρία χρόνια, με την αόριστη διατύπωση «σημαντική διάρκεια». Ποιος θα κρίνει ποια διάρκεια είναι σημαντική, ώστε να λειτουργήσει η επιβαρυντική περίσταση; Τα αστικά δικαστήρια, ανάλογα με τις ανάγκες της κρατικής καταστολής.
Κυριολεκτικά για ξεκάρφωμα, ο Παρασκευόπουλος προσθέτει στον Ποινικό Κώδικα μια άλλη διάταξη που λέει ότι το δικαστήριο «δύναται να απαλλάξει το δράστη από την ποινή, εφόσον πεισθεί ότι δεν χρειάζεται να επιβληθεί ποινή, αν ο δράστης τέλεσε την πράξη για την προάσπιση μείζονος κοινωνικού συμφέροντος». Ποιο αστικό δικαστήριο θα κρίνει ότι ένα μπλόκο αγροτών που έκοψε την εθνική οδό Αθήνας-Θεσσαλονίκης ή η κατάληψη του αμαξοστάσιου του Μετρό από τους εργαζόμενους, έγινε για την προάσπιση μείζονος κοινωνικού συμφέροντος; Θεωρήθηκαν ποτέ τα αιτήματα των αγροτών ή τα αιτήματα των εργαζόμενων στις συγκοινωνίες μείζονος κοινωνικού συμφέροντος; Η κυρίαρχη αντίληψη υποστηρίζει διαχρονικά ότι αυτά είναι συντεχνιακά συμφέροντα, τα οποία μάλιστα διεκδικούνται σε βάρος του γενικού κοινωνικού συμφέροντος. Κι αυτή η αντίληψη θα εξακολουθήσει να κυριαρχεί, γιατί αν μια κατάληψη ή ένα μπλόκο φτάσει στα δικαστήρια, θα έχει προηγηθεί σύγκρουση των καταληψιών με την πολιτική εξουσία, λυσσασμένη προπαγάνδα των αστικών ΜΜΕ και μετά επιχείρηση καταστολής. Επομένως, η υπόθεση θα φτάσει στα δικαστήρια «ζωγραφισμένη» με χρώματα κοινωνικής απαξίας, ως μια κινητοποίηση που στράφηκε ενάντια στα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου.

Ξέρουμε πολύ καλά ότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις τα αστικά δικαστήρια συμπεριφέρονται με στυγνή κατασταλτική διάθεση, θέλοντας να στείλουν ευρύτερα μηνύματα. Αν αρχίσουν να απαλλάσσουν τους αγωνιζόμενους, θα περάσει το μήνυμα ότι το παράδειγμά τους μπορούν ν’ ακολουθήσουν και άλλοι εργαζόμενοι, με αποτέλεσμα ν’ αρχίσει σιγά-σιγά να δημιουργείται μια νομολογία που θα ακυρώνει το νόμο. Γι’ αυτό και τα αστικά δικαστήρια θα είναι άτεγκτα. Αυτό το ξέρει πολύ καλά ο καθηγητής του Ποινικού Δικαίου Ν. Παρασκευόπουλος, γι’ αυτό και χρησιμοποιεί τόσο γενικόλογες και ασαφέστατες διατυπώσεις, αφήνοντας στα αστικά ποινικά δικαστήρια την απόλυτη δικαιοδοσία ερμηνείας και εφαρμογής τους.
Το πολιτικό συμπέρασμα είναι προφανέστατο. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με τη βεβαιότητα ότι η περίοδος ανοχής της έλαβε τέλος και ότι το μούδιασμα των εργαζόμενων μαζών θα το διαδεχτεί κύμα κινητοποιήσεων, αναβαθμίζει το κατασταλτικό οπλοστάσιο του αστικού κράτους ενάντια στις πιο μαχητικές μορφές κινητοποιήσεων, στέλνοντας το μήνυμα ότι είναι αποφασισμένη να επιβάλει τη μνημονιακή πολιτική «διά πυρός και σιδήρου».

Τι μένει απ’ όλο αυτό το νομοθέτημα; Η διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής του, με τη σαφή αναφορά σε αυτοκινητόδρομους, και η αυστηροποίηση-συγκεκριμενοποίηση του πλαισίου των ποινών, με σκοπό να λειτουργήσουν τρομοκρατικά-αποτρεπτικά. Με πρώτο στόχο τους αγρότες, που έχουν ανακοινώσει ότι θα στήσουν μπλόκα από το Γενάρη. Το μήνυμα που τους στέλνει η κυβέρνηση είναι: καθήστε στην άκρη του δρόμου και διαμαρτυρηθείτε όσο θέλετε, μην τολμήσετε όμως να κόψετε την κυκλοφορία, γιατί μπορεί να φάτε μέχρι και τρία χρόνια φυλακή.

Πηγή Τμήματος Ειδήσεων:
Βαρνάβας όμορφος τόπος να μένεις, δύσκολος να ζεις..