Είμαστε μάρτυρες μιας τεράστιας και κυρίως «αχαλίνωτης» διαφθοράς των κεντρικών τραπεζών, παγκοσμίως.
 Παρατηρώντας τα τεράστια κεφάλαια  που διακινούνται δια μέσου  των κεντρικών τραπεζών , γίνεται κατανοητό ότι αυτά χρησιμοποιούνται  για την αύξηση των τιμών στο χρηματιστήριο, προς όφελος της πάμπλουτης οικονομικής ελίτ τονίζει αμερικανικό δημοσίευμα.
Αυτές οι σκέψεις έρχονται σίγουρα στο μυαλό όλων , ειδικά όταν έγινε γνωστό ότι η μεγαλύτερη  τράπεζα της Ελβετίας, η Κεντρική Τράπεζα , αγόρασε 3.300.000 μετοχές της  αμερικανικής εταιρείας  Η/Υ Apple κατά το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους, προσθέτοντας  στην συνέχεια  στο  «χαρτοφυλάκιο της»  άλλες 500.000 μετοχές κατά το δεύτερο τρίμηνο του 2015.
Υπενθυμίζεται  σύμφωνα με πληροφορίες  ότι η ελβετική κεντρική τράπεζα, πέραν των μετοχών της  Apple, κατέχει κυρίαρχη θέση σε μετοχικούς  τίτλους  , που αποτιμώνται από  250 εκατομμύρια δολάρια έως  637.000.000 δολάρια , σε πολλές εταιρείες των ΗΠΑ όπως  η Exxon Mobil, η Microsoft, η Google, η Johnson & Johnson, η General Electric, η Procter & Gamble , η Verizon, AT & T, η Pfizer, η Chevron, η Merck, το Facebook, η PepsiCo, η Coca Cola, η Disney, Valeant, η IBM και η Gilead, και Amazon.
Μέσα σε αυτό το «καλάθι» των μετοχών της ελβετικής κεντρικής τράπεζας ευρίσκονται τα  αποθέματα των χρημάτων εκατοντάδων πλούσιων πολιτών τα οποία είναι υπεύθυνα για το  100% της ανόδου της μετοχής της Τράπεζας  ειδικά για το 2015 στον  δείκτη S & P 500.
Τι ακριβώς όμως συμβαίνει εδώ;
Ο σκοπός όλων των κεντρικών τραπεζών ήταν να χρησιμεύσουν  ως «δανειστές εσχάτης ανάγκης» για τις εμπορικές τράπεζες που αντιμετωπίζουν  προβλήματα έκτακτης ρευστότητας  από  καταθέτες που ζητούν  εκτάκτως να προβούν σε αναλήψεις μετρητών από τις καταθέσεις τους.
Οι  ιδιωτικές τράπεζες σε μια ενδεχόμενη περίοδο οικονομικής κρίσης θα « απαιτούσαν» από  τους οφειλέτες  τα  δάνεια τους εδώ και τώρα , σε μια προσπάθεια να αυξήσουν την ρευστότητα τους  για να πληρώσουν  τους καταθέτες τους . Οι επιχειρήσεις που είναι οφειλέτες των τραπεζών  θα φαλίριζαν  αμέσως και επιτόπου  , ενώ οι τράπεζες θα κήρυτταν  πτώχευση λόγω της  αδυναμίας τους να πληρώσουν στους καταθέτες τα χρήματά τους ακριβώς  λόγω της μεγάλης ζήτησης . Αυτό είναι γνωστό σε όλους τους «εμπλεκόμενους» σε αυτόν το φαύλο κύκλο.
Με την πάροδο του χρόνου, και σύμφωνα με αυτή την λογική κάθε  κεντρική τράπεζα είναι υπεύθυνη και υπόλογη  για την ασφάλεια των κυβερνητικών καταθέσεων, και  για  τους καταθέτες της Τράπεζας. Στην πορεία  όμως των πραγμάτων οι κεντρικές τράπεζες ανέλαβαν  πρόσθετες «υπηρεσίες» για την ορθή λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, για παράδειγμα, στο πλαίσιο του νόμου Humphrey-Hawkins, είναι υπεύθυνη για τη διατήρηση της πλήρους απασχόλησης και  του χαμηλού πληθωρισμού. Την  στιγμή που  ψηφίστηκε ο νόμος αυτός στις ΗΠΑ , υπήρχε  επιδείνωση στην «καμπύλη  τήρησης ισορροπιών» μεταξύ του πληθωρισμού και της απασχόλησης . Το αποτέλεσμα ήταν η ψήφιση από την τότε κυβέρνηση Ρίγκαν  μιας νέας οικονομικής πολιτικής που θεράπευε  παράλληλα και  την  αύξηση του πληθωρισμού αλλά και της ανεργίας.
Ούτε το καταστατικό της Federal Reserve, ούτε ο νόμος Humphrey-Hawkins διευκρινίζει εάν  η Federal Reserve ( κεντρική αμερικανική τράπεζα) είναι υπεύθυνη για την σταθεροποίηση της χρηματιστηριακής αγοράς και της αγοράς μετοχών. Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ υποτίθεται ότι αγοράζει  και  πουλάει  ομόλογα με  πράξεις ανοικτής αγοράς, προκειμένου να ενθαρρυνθεί η απασχόληση με χαμηλότερα επιτόκια ή με σκοπό να  περιοριστεί ο πληθωρισμός με υψηλότερα επιτόκια.
Εάν  όμως οι κεντρικές τράπεζες αγόραζαν  όλα τα αποθέματα, προκειμένου να στηρίξουν  τις τιμές των μετοχών τους , ποιο θα είναι το νόημα της ύπαρξης ενός χρηματιστηρίου; Η ικανότητα της κεντρικής τράπεζας να «δημιουργεί»  χρήματα για να στηρίξει  τις τιμές των μετοχών αναιρεί τη λειτουργία διαπίστωσης των τιμών στην  χρηματιστηριακή αγορά.
Το πρόβλημα όμως με τις κεντρικές τράπεζες είναι ότι οι άνθρωποι κάνουν λάθη, συμπεριλαμβανομένου  και του προέδρου της Federal Reserve , όλων των μελών  του διοικητικού συμβουλίου αλλά και του προσωπικού. Ο   κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Μίλτον Φρίντμαν και η Anna Schwartz απέδειξαν  ότι η Μεγάλη Ύφεση το 1929  ήταν η συνέπεια της αποτυχίας της Federal Reserve να επεκτείνει την νομισματική  της πολιτική τόσο πολύ ,  ώστε να αντισταθμίσει  τον περιορισμό της προσφοράς χρήματος λόγω της αδυναμίας  ρευστότητας  των τραπεζών. Όταν μια τράπεζα αποτύχει στην ασφαλιστική προ-καταθέσεων εποχή  , η προσφορά χρήματος θα συρρικνώσει  κατά  πολύ το ποσό των καταθέσεων της τράπεζας  . Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, χιλιάδες τράπεζες απέτυχαν με αυτόν ακριβώς τον τρόπο , αφανίζοντας την αγοραστική δύναμη των εκατομμυρίων Αμερικανών  τινάζοντας στον αέρα  χιλιάδες τράπεζες .
Εάν οι κεντρικές τράπεζες δεν μπορούν να διεξάγουν  σωστά τη νομισματική πολιτική, πώς μπορούν να διεξάγουν την  πολιτική των μετοχών; Ορισμένοι οξυδερκείς παρατηρητές πιστεύουν ότι η Κεντρική  Τράπεζα της Ελβετίας ενεργεί ως αντιπρόσωπος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ και των   μεγάλων συνασπισμών μετοχών στις ΗΠΑ.  Σε κρίσιμες στιγμές  αυτή η πολιτική θα αποτελούσε  αντιστάθμισμα σε μια  πτώση της χρηματιστηριακής αγοράς και θα δημιουργούσε την πεποίθηση ότι όλα είναι μια χαρά όσον αφορά την οικονομία των ΗΠΑ.
Γνωρίζουμε επίσης ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει μια « ειδική ομάδα προστασίας»  από στελέχη του Υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ και της Federal Reserve. Ο σκοπός αυτής της ομάδας είναι να αποφεύγονται οι ανεπιθύμητες πτώσεις του  χρηματιστηρίου της Wall Street. H  πτώση του αμερικανικού χρηματιστηρίου στις 20-21 Αυγούστου είναι μια τέτοια περίπτωση ;
Αυτό δεν είναι γνωστό . Για να κρατηθεί  το δολάριο ψηλά  μιας και αποτελεί την τραπεζική βάση της δύναμης των ΗΠΑ, η Federal Reserve υποσχέθηκε να αυξήσει τα επιτόκια, αλλά  στο μέλλον. Αυτό το «μέλλον»  όμως  είναι πολύ  πιθανόν  να είναι τον επόμενο μήνα. Η πεποίθηση ότι η αύξηση των επιτοκίων  στα χαρτιά θα στήριζε  το δολάριο από το να χάσει την αξία ανταλλαγής του  σε σχέση με άλλα νομίσματα, θα απέτρεπε  μια πιθανή πτώση του .
Η η πτώση της χρηματιστηριακής αγοράς  όμως δείχνει ότι η ανάκαμψη είναι υπό αμφισβήτηση και απαιτεί περισσότερα μέτρα στήριξης. Η προοπτική περισσότερης ρευστότητας θα μπορούσε να οδηγήσει το χρηματιστήριο στο Limit up   . H  πτώση των τιμών των μετοχών θα «αφαιρούσε»  την φούσκα στην  αγορά μετοχών και θα επέτρεπε  στην Fed να εκτυπώσει  περισσότερα χρήματα και να ξεκινήσει  η διαδικασία ξανά από την αρχή .
Από την άλλη πλευρά, η πτώση της χρηματιστηριακής αγοράς την περασμένη Πέμπτη και Παρασκευή θα μπορούσε να υποδείξει  ότι οι παράγοντες της αγοράς έχουν κατανοήσει ότι η χρηματιστηριακή αγορά είναι μια τεχνητή  διογκωμένη φούσκα που δεν έχει πραγματική βάση. Μόλις καταστραφεί η ψυχολογία των επενδυτών παγκοσμίως , θα ξεκινήσει μία ανεξέλεγκτη πτώση .
Όταν θα  ξεκινήσει η αυτή ανεξέλεγκτη πτώση θα είναι ενδιαφέρον να δούμε εάν η ρευστότητα και τα οικονομικά  αποθέματα όλων  των κεντρικών τραπεζών θα μπορέσουν να  σταματήσουν  την παγκόσμια χρεοκοπία .(!!)
Πρόκειται σύμφωνα με ανάλυση από την ιστοσελίδα μας pentapostagma.gr για την δημιουργία ενός υπερπληθωρισμού λόγω της ποσοτικής χαλάρωσης από τους παγκόσμιους τραπεζίτες , η οποία δημιούργησε χρέη τρις δολαρίων σε όλα τα κράτη. Τα χρέη αυτά δημιουργήθηκαν τεχνητά από τα υπέρογκα επιτόκια δανεισμού . Αυτά  δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να εισπραχθούν αλλά σκοπό είχαν να υποδουλώσουν τον πλανήτη στην νέα τάξη πραγμάτων.  Ποιοι δεν χρωστάνε ; Η Βόρεια Κορέα, το Ιράν, κάποια « διαλυμένα» κράτη στην Αφρική και φυσικά Ρωσία , Κίνα και Ινδία .