Το ζητούμενο στο ΝΑΙ ή στο ΟΧΙ ....του Δημοψηφίσματος

Της Μπετίνας Ντάβου
 Με απόλυτο σεβασμό στην άποψη των φίλων που από χτες σπεύδουν να δηλώσουν δημόσια (ως αυτόκλητοι διαμορφωτές γνώμης) πως θα ψηφίσουν ΝΑΙ «Μένουμε Ευρώπη», μια μικρή διευκρίνιση:
Το να «μείνουμε Ευρώπη» δεν είναι το ζητούμενο της όποιας απόφασης καλούμαστε να πάρουμε, αλλά ένα έξυπνο επικοινωνιακό τρικ που συμπυκνώνει τα επακόλουθα των όρων της συμφωνίας σε ένα παραπλανητικό, απλοϊκό και εκβιαστικό σλόγκαν.

Το ζητούμενο στο ΝΑΙ ή στο ΟΧΙ είναι αν θέλουμε οι ηλικιωμένοι γονείς μας (κι εμείς αναπόφευκτα) να πεθάνουν στην ανέχεια χωρίς περίθαλψη, τα παιδιά μας (τα εγγόνια και τα δισέγγονα μας, αν καταφέρουμε να αποκτήσουμε) να μετατραπούν σε φτωχό εργατικό δυναμικό που θα ξεχρεώνει αέναα κάποιο άυλο και αμφισβητούμενο χρέος, να παραχωρήσουμε την ενέργειά μας σε ξένες πολυεθνικές, να αφήσουμε τις παραλίες και τις θάλασσές μας να μετατραπούν σε απρόσωπα resort ξένων συμφερόντων, να ξεπουλήσουμε το πατρικό που με κόπο φτιάχτηκε σε στερημένους από ήλιο και θάλασσα βορειοευρωπαίους, να αφήσουμε να στερέψει κι η ελάχιστη εναπομείνασα αγροτική παραγωγή κι ένα σωρό άλλα τέτοια δυσοίωνα «να»….
Αν όλα αυτά τα θέλουμε, τότε ας ψηφίσουμε ΝΑΙ. Μόνο που το «εδώ» δεν θα ‘ναι πια εδώ, ανεξάρτητα από το αν θα είμαστε εντός ή εκτός Ευρώπης ή οπουδήποτε αλλού.
Νιώθω μεγάλη συμπόνια για τους ανθρώπους που ονειρεύονται πως η ζωή είναι πάντοτε αλλού, ιδιαίτερα για όσους λιμπίζονται το αλλού χωρίς να το έχουν ποτέ ζήσει. Νιώθω, επίσης, μεγάλη συμπόνια για όλους εμάς τους «νέο-αστούς», όλους αυτούς που έτρεξαν αλλόφρονες πρωί-πρωί στα ΑΤΜ να περισώσουν το ατομικό τους κομπόδεμα, έχοντας ξεχάσει πως στην Ελλάδα των γονιών και των παππούδων τους (που δεν ήταν αστοί, γιατί δεν είχε ακόμη τέτοιους αυτή η χώρα), οι άνθρωποι δεν έτρεχαν να σώσουν τον εαυτό τους, αλλά μοιράζονταν στις δύσκολες στιγμές ό,τι είχαν με το γείτονά τους και συσπειρώνονταν μπροστά στην απειλή. Έτσι είναι όμως. Μαζί με την καταγωγή τους (που πολλοί δεν θέλουν να την θυμούνται) χάνεται κι η μνήμη.

Υ.Γ. Σήμερα το πρωί, συνάδελφος, ψυχολόγος και πανεπιστημιακός προέτρεπε από τον τοίχο της -από επαγγελματική διαστροφή όπως λέει- να ανατρέξουμε στο εφηβικό βιογραφικό του πρωθυπουργού για ν’ αποφασίσουμε βάσει των πεπραγμένων της εφηβείας του αν τον θέλουμε ή όχι. Για την πλήρη επιστημονική κάλυψη αυτής της προτροπής συμπληρώνω: Εκτός από το εφηβικό βιογραφικό, θα πρέπει επίσης να παίρνουμε από τους υποψήφιους πολιτικούς σωματομετρήσεις τύπου Lombroso (π.χ. η περίμετρος του αυχένα και η απόσταση των ματιών είναι δείκτες ευφυΐας), να τους υποβάλλουμε σε εξετάσεις γενετικής για πιθανές χρωμοσωμικές ανωμαλίες και να έχουμε κι ένα πλήρες οικογενειακό ιατρικό ιστορικό για να αποκλείσουμε τις κληρονομικές ψυχικές ασθένειες. Ο ντετερμινισμός (ιδιαίτερα ο κοινωνικός δαρβινισμός) είναι πράγματι μια βολική ψυχική άμυνα μπροστά στην αβεβαιότητα της ζωής.

• Η κα Ντάβου είναι Professor of Psychology στην εταιρεία Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Πηγή Τμήματος Ειδήσεων:
Βαρνάβας όμορφος τόπος να μένεις, δύσκολος να ζεις..