Γράφει ο Χρήστος Βαλκάνιος
Η ανακοίνωση και εν συνεχεία απόφαση δημοψηφίσματος από την Ελληνική Βουλή, δείχνει να αιφνιδίασε πλήρως την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που δεν φανταζόταν ποτέ ότι θα βρισκότανε σε τόσο δύσκολη θέση. Θεωρούσε ότι με τον ένα ή άλλο τρόπο θα συνεχιζότανε η πεπατημένη, εκείνη να απαιτεί και οι υποτελείς να πειθαρχούν άμεσα, προωθώντας μάλιστα κάτω από ασφυκτικά τις πιο πολλές φορές χρονοδιαγράμματα στα τοπικά τους κοινοβούλια, άρον άρον, τις απαραίτητες νομοθετικές ρυθμίσεις.
Συνεργοί βέβαια σε όλα αυτά οι απόλυτα ελεγχόμενες τοπικές κυβερνήσεις ενώ  άσχετος και ανημέρωτος τελείως ο λαός, ο οποίος μάλιστα εκ των υστέρων μάθαινε τι τον περιμένει (φορολογίες, περικοπές, αυξήσεις, απολύσεις, … ).
Είναι η πρώτη φορά που η ΕΕ έρχεται αντιμέτωπη με φαινόμενο, κάποια κυβέρνηση να απαιτεί ισότιμη μεταχείριση και αληθινή διαπραγμάτευση με όρους αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Αδιανόητο με τα μέχρι τώρα ισχύοντα, να αμφισβητείται η γερμανική κυριαρχία και οι γερμανικές πρακτικές της ποινικοποίησης της όποιας διαφωνίας ή αντιπρότασης.
Ήδη δύο μέρες μετά την ψήφιση του δημοψηφίσματος και σε συνέχεια της παραδοχής σφαλμάτων από τον πρώην Διευθυντή του ΔΝΤ σχετικά με τα μνημόνια στην Ελλάδα, όπως αναδείξαμε σε πρόσφατο άρθρο μας, τώρα η νυν γενική διευθύντρια του Ταμείου Λαγκάρντ εκτίμησε ότι απαιτείται ισορροπημένη προσέγγιση ώστε να αποκατασταθεί η οικονομική σταθερότητα και ανάπτυξη στην Ελλάδα.
Πολλοί οικονομικοί αναλυτές θεωρούν ότι έχει τρωθεί σοβαρά η αξιοπιστία του ΔΝΤ εξαιτίας της συμμετοχής του στην ελληνική κρίση και του γεγονότος ότι οι οικονομικές του προβλέψεις για την ελληνική ανάπτυξη και το δημόσιο χρέος αποδείχθηκαν τραγικά λαθεμένες. Επίσης, πολλοί αναλυτές επικρίνουν το Ταμείο κατηγορώντας το ότι παραβίασε τους ίδιους τους κανόνες του όταν δέχθηκε να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα, χωρίς να απαιτήσει την αποκατάσταση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους μέσω διαγραφής του.
Μέχρι και τον σκληρό Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, φαίνεται να εκλογίκεψε το δημοψήφισμα όταν εμφανίστηκε σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, ανοικτός σε νέες διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα, είτε μετά τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος την Τρίτη, είτε μετά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου.
Στην ίδια κατεύθυνση η Μέρκελ φαίνεται σαφώς διατεθειμένη να αντιμετωπίσει την κρίση στην Ελλάδα και φυσικά δεν θέλει να συνδέσει την φήμη της με την διάσπαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Εν τω μεταξύ πανικός επικρατεί στην Κομισιόν όπου ο ευρωπαίος επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Πιερ Μοσκοβισί δήλωσε σήμερα ότι υπάρχουν ακόμη «περιθώρια διαπραγμάτευσης» ανάμεσα στην Ελλάδα και τους πιστωτές της και ανακοίνωσε την παρουσίαση νέων προτάσεων από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ το μεσημέρι. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέσω του εκπροσώπου της, έσπευσε άμεσα να το διαψεύσει αναφέροντας ότι, δεν θα παρουσιάσει σήμερα νέες προτάσεις για την διευθέτηση της ελληνικής κρίσης, ερχόμενη σε πλήρη αντίθεση με τις δηλώσεις του Πιερ Μοσκοβισί.
Παράλληλα ο κύκλος των αποκαλύψεων συνεχίζεται από την Guardian αυτή τη φορά, που τα βάζει με τους Ευρωπαίους, που δεν ήθελαν πραγματικά μια συμφωνία, αναφέροντας ότι, οι διαπραγματεύσεις δεν απέτυχαν από ατύχημα. Οι Έλληνες έπρεπε να εξευτελιστούν, γιατί η εναλλακτική του να αντιμετωπιστούν ως ίσοι, θα οδηγούσε σε μια σοβαρή συζήτηση γύρω από το Eurogroup. Ποιες είναι οι αξίες του, τι λόγο δίνει και ποια είναι τα δημοκρατικά του επίπεδα, αν υπάρχουν. Η αλληλεγγύη με την Ελλάδα, σημαίνει πως όλοι εντός και εκτός ευρώ πιέζουν για μια συζήτηση με θέμα ‘’η Ελλάδα θυσιάζεται για να διατηρηθούν αυταπάτες που κάνουν κακό σε όλους’’.
Η άποψή μας στο pentapostagma.gr είναι ότι, το δημοψήφισμα όσο περνάν οι μέρες θα εκθέτει όλο και περισσότερο τους αυτουργούς της κρίσης στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Αυτούς που επενδύουν στον πανικό και το φόβο. Επειδή όμως όπως φαίνεται οι ίδιοι θα πέσουν στην παγίδα που στήσανε στην Ελλάδα, θα βιαστούν άρον – άρον σε συμφωνία το συντομότερο δυνατό, μπορεί και πριν το δημοψήφισμα. Εμείς σαν Έλληνες ποτέ δεν φοβηθήκαμε ειδικά όταν το δίκιο είναι με το μέρος μας. Ελπίζουμε μόνο σε ενότητα όλων των Ελληνικών  δυνάμεων, αν όχι συστράτευση σε κοινό αγώνα, τουλάχιστον σε τίμια ανταλλαγή επιχειρημάτων και αποδοχή της θέλησης του κυρίαρχου λαού.