Είναι ο Ηλίας Ψινάκης το τρολ που αξίζει στην πολιτική σήμερα;

Πολλοί θα μειδιάσουν, αρκετοί θα ειρωνευτούν, μερικοί θα υπενθυμίσουν στον εαυτό τους την ποικιλία κακών σπόρων που καλλιεργούνται σε προνομιακά δημαρχιακά φυτώρια ενώ άλλοι -ελπίζω οι περισσότεροι- ίσως κρατήσουν αποστάσεις ασφαλείας από οποιοδήποτε βιαστικό συμπέρασμα γιατί γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος και αλήθεια, ο Ηλίας Ψινάκης γελάει τρανταχτά....

Γόνος και αιρετικός, δεν χρειάζεται και πολλές συστάσεις. “Επαγγελματίας μάνατζερ” όπως υπενθύμισε στους δημαρχιακούς υπαλλήλους του άμα τη αφίξει του, ο κύριος Ψ. κατάφερε με ένα 53,55% (ποσοστό με το οποίο αναδείχθηκε αυτοδιοικητικός αρχηγός στον Μαραθώνα) να τρολάρει το πολιτικό σκηνικό μιας Ελλάδας που αναζητάει νέους κανόνες ύπαρξης μετά τον Αρμαγεδδώνα της ανέχειας.

Πίσω όμως από την αθυροστομία και την εκκεντρική του προσέγγιση, στον απόηχο των θανατηφόρων αποφθεγμάτων του που διασπείρονται σαν viral αλγόριθμος, ο Ηλίας Ψινάκης μοιάζει να κάνει πολλά. Μαζεμένα.

Φέρνει μια αμεσότητα στο πολιτικό γίγνεσθαι, δείχνει διατεθειμένος να ξεσκαρτάρει τα λάθη από τα σωστά, δεν έχει καμία πρόθεση να χαριεντιστεί με την πολιτική κάτω από το τραπέζι και είναι σχεδόν σίγουρο ότι προσέχει τόσο πολύ την γκαρνταρόμπα του που για κανένα λόγο δεν θα θελήσει να την δει λαδωμένη.

Από τη δεκαετία του '60, όταν έφτανε στη Λεόντειο Σχολή με θωρακισμένη Μερσεντές φορώντας μποτάκια πλατυποδίας για να προκαλέσει ποικίλα σχόλια από τους αμούστακους συμμαθητές του -στους οποίους και σπάνια απηύθυνε το λόγο αφού η εσωστρέφεια ήταν τότε το καταφύγιο του-, μέχρι σήμερα που διαμηνύει “Δυστυχώς επτωχεύσαμε” για να δοκιμάσει τις αντοχές ενός πολιτικού συστήματος στο ξεμπροστιασμά του, ο Ψινάκης φέρει ποιότητες που ίσως τον αναδείξουν σε πολιτικό πρότυπο νέας γενιάς. Λίγη υπομονή θα με διαψεύσει ή θα με επιβεβαιώσει αν είμαι σωστός να ποντάρω τις μάρκες μου στον κύριο που τη μία και μόνη φορά που με γνώρισε μου είπε “Είσαι. Μεγάλη. Πουτάνα. Εσύ!”, κάτι που μόνο ως έπαινος μπορεί να ακουστεί όταν ξεστομίζεται από έναν πολιτικό γονιδιακά προγραμματισμένο να είναι καλύτερος από τον ανταγωνισμό και τα λαμόγια Δαρειακών προθέσεων. Να γιατί.

1/ Είναι καλοζωισμένος. Γιος βιομηχάνου και ανιψιός δαιμόνιου Ελληνα επιχειρηματία που δημιούργησε «αυτοκρατορία» στις Φιλιππίνες, ο άντρας που γεννήθηκε μια 8η Απριλίου “κάποτε πολύ παλιά”, δεν έχει απωθημένα και τα θέλω του απέχουν παρασάγγας από το μοντέλο πολιτικού που ροκανίζει κονδύλια για να χτίσει τη δική του μικρομεσαία αυτοκρατορία. Ο Ηλίας έρχεται από εκεί που τα λιγδωμένα αντεράκια άλλων θέλουν να φτάσουν, οπότε έχει συγκριτικό πλεονέκτημα απέναντι τους.

2/ Είναι τολμηρός. Στα χρόνια της μεταγενέστερης εφηβείας του βρίσκεται στις μητροπόλεις της Δύσης, σπουδάζει μάρκετινγκ, βάζει στοίχημα με τους φίλους του ότι μπορεί να κάνει και καριέρα μόντελινγκ αν το θελήσει και, εννοείται, τα καταφέρνει. Ετών 19, ο Ψινάκης βρίσκεται μπροστά από το φωτογραφικό φακό της ματαιοδοξίας, τον φλερτάρει, τον περιπαίζει, τον κατακτά όσο ο ίδιος θέλησε να τον εκμεταλευτεί και έχοντας αφήσει τον βενιαμίν της οικογένειας Γιώργο να ασχοληθεί με τις οικογενειακές επιχειρήσεις, θυσιάζει τα κεκτημένα για να χτίσει αυτό που είναι σήμερα. Ένας εξαιρετικά ισχυρός σε γνωριμίες αστός που διαθέτει τσαμπουκά λαικής ανθεκτικότητας, ίδιον που σπανίζει στις μέρες (και δη τις πολιτικές κερκίδες) τρομερά.

3/ Είναι πολυμήχανος και πολυπράγμων. Σεναριογράφος τηλεοπτικών σειρών σχεδόν 2 δεκαετίες πριν (ω ναι, “Τα μπακούρια” ήταν και παραμένουν ένα πραγματικά τολμηρό τηλεοπτικό εγχείρημα των 90'ς που προσυπέγραψε ο ίδιος ενώ οι διάλογοι Μπέζου και Μπονάτσου στους Απαράδεκτους ήταν γραμμένοι από αυτόν), μάνατζερ σε ποπ σταρ με διάρκεια, τηλεοπτική περσόνα ανεξέλεγκτων προθέσεων αλλά πάντα με επιχειρηματολογία κοφτερή σαν λεπίδα, ο Ψινάκης δεν είναι ένας, είναι πολλοί. Είναι μια ομάδα του NFL από μόνος του που στον πάγκο της δεν κάθησε κανένας επικοινωνιολόγος για να συντάξει την καμπάνια του, κανένας image maker για να αποτρέψει τα donts της δημόσιας εικόνας και τίποτα δεν μοιάζει να είναι πέρα από τις δυνατότητες του Δημάρχου Μαραθώνα που έχει κάνει την Ανατολική Αττική καυτή πατάτα της πολιτικής επικαιρότητας ξεστομίζοντας τα αυτονόητα. Λεφτά δεν υπάρχουν. Το ξέραμε, το ζήσαμε, επιτέλους κάποιος το είπε.

4/ Είναι αστείος. Ούτε καν. Είναι πέρα από αστείος. Είναι πνευματώδης. Αυτοσαρκαστικός. Αν και γνώστης της καλής ελληνικής ο Ψινάκης ξέρει ότι η γλώσσα πρέπει να είναι άμεση, το νόημα αντιληπτό, τα λόγια ξεκάθαρα. Σχεδόν αριστοφανικός, όταν μιλάει, σφάζει. Κάτι που εκτιμάται πολύ σήμερα που οι πολιτικοί όχι μόνο δεν τιμούν την ψήφο που τους δόθηκε αλλά κρύβονται πίσω από περίτεχνες εκφράσεις για να αποφύγουν αυτό που οφείλουν. Να λογοδοτήσουν. Ο Ψινάκης γουστάρει ΚΥΡΙΩΣ να λογοδοτεί. Με προθυμία θα τον ακούσουμε.

Eίναι σχεδόν σίγουρο ότι προσέχει τόσο πολύ την γκαρνταρόμπα του που για κανένα λόγο δεν θα θελήσει να την δει λαδωμένη

5/ Είναι δικτυωμένος. Όχι με την βρώμικη, βλαχοπόνηρη έννοια της δικτύωσης αλλά με την αντικειμενική δυναμική της. Η high society τον γνωρίζει και τον αναγνωρίζει, η εγχώρια σοουμπίζ υπακούει στις εντολές του, η Μελίνα, ο Χατζιδάκης, η Αλίκη, ο Τσαρούχης -παλιοί του φίλοι- θα ενέκριναν την πρόθεση του να φέρει κόσμο σε έναν τόπο ξεχασμένο στα 80'ς και οι σύμμαχοι του θα συνδράμουν σε αυτό. Ίσως ακούγεται (και είναι) υπερβολικός όταν λέει ότι θα κάνει τον Μαραθώνα Κρουαζέτ αλλά η πρόσπάθεια του είναι ειλικρινής, καλοπροαίρετη και εαν ευοδωθεί, κερδοφόρα, στρατηγικό σχέδιο που συναντάται σπάνια στο πολιτικό “ακατάστατο” (όπως ο ίδιος έχει χαρακτηρίσει) χαμαιτυπείο του 2014.

6/ Είναι αποφασισμένος. Ακόμη και όταν η οικογένεια του τον αποκλήρωσε από την περιουσία και τις επιχειρήσεις που μπορούσε να διαχειριστεί, ο ίδιος δεν έδειξε την ελαχιστη μεταμέλεια όταν αποφάσισε να παίξει σαν άλλος Τζεπέτο την μαριονέτα ενός νέου που έκανε τελικά πολύ νόστιμα μακαρόνια με κιμά για να φας και να τον καθιερώσει επιμένοντας 16 χρόνια σε αυτή του την επιλογή. Περιττό να πώ ότι η επίμονη με συνέπεια στο σκοπό αποφασιστικότητα συναντάται στους πολιτικούς κύκλους κάθε δίσεκτο έτος -και αν.

7/ Είναι συνάνθρωπος. Ο Ηλίας Ψινάκης ακόμη και τις μέρες του 2011, όταν γινόταν στόχος κάθε σοβαροφανούς αρθρογράφου με αφορμή την πολιτική του καριέρα στο Δημαρχιακό Μέγαρο Αθηνών, περπάτησε τη βόλτα του γύρω από την πλατεία Κοτζιά και αποφάσισε να μην ασχοληθεί με τα ευτελή. Τουναντίον, χρησιμοποίησε το αιρετικό του προσωπείο που επιμελημένα μας αφήνει να διακρίνουμε, για να δημιουργήσει καμπάνια κοινωνικής αλληλεγγύης, γιγαντώνοντας την μέσα στο χρόνο με συμμαχίες επώνυμες όπως αυτή του Τζέρεμι Άιρονς. Σύμφωνοι, οι άστεγοι υπάρχουν ακόμη στα στενά γύρω από τη Σοφοκλέους αλλά ο Ηλίας Ψινάκης ενδιαφέρθηκε έστω και “Για ένα πιάτο φαί”. Κίνηση που γνωστοποίησε ακόμη και στη Μαντόνα μάλλον λέγοντας της ότι και η ίδια έχει αποστεωθεί, ένα πιάτο φαί και για εκείνη ίσως;

8/ Είναι αλεξίσφαιρος. Συνηθισμένος στα σκάνδαλα και τις φήμες, τα επικριτικά σχόλια και την ειρωνεία, ο Ψινάκης που ανακοίνωσε τελευταίος την υποψηφιότητα του στον Μαραθώνα για να τερματίσει πρώτος, έχει βγει αλώβητος από “ύποπτες θαλαμηγούς” και “απαγορευμένους γάμους”. Ακόμη και όταν τα κοινωνικά δίκτυα oργίασαν με την εκλογή του στον Δήμο («Ο Ψινάκης θα τοποθέτησει πελεκάνο στην είσοδο του Δημαρχείου», «Φήμες λένε ότι συζητάει την απευθείας σύνδεση Μαραθώνα με Μύκονο και Ίμπιζα» κοκ.) ο ίδιος αφοσιώθηκε στο νέο του ρόλο χωρίς να αλλάξει στο ελάχιστο την ευφράδεια του που παίζει σήμερα ρόλο σωματοφύλακα -σαν εκείνους που τον συνόδευαν στις κοινωνικές εκδηλώσεις της απειλούμενης από το καθεστώς του Μάρκος εφηβείας του. Βλέπεις, αυτός που προυπήρξε σταρ πριν γίνει δημόσιο πρόσωπο είναι γιος του Νότη Ψινάκη, βιομηχάνου και ιδιοκτήτη του εργοστασίου ΗΛΚΑ, που κατασκεύαζε ηλεκτρικές συσκευές και εξαρτήματα για μπαζούκας, δικής του ευρεσιτεχνίας τα οποία εξάγονταν σε όλο τον κόσμο. Έχει μάθει να οχυρώνεται απέναντι σε “βλήματα” και όλμους και αν το θελήσει θα θάψει με ευκολία στο δικό του Τύμβο τους Δαρείους του. Άνετα.

H εγχώρια σοουμπίζ υπακούει στις εντολές του, η Μελίνα, ο Χατζιδάκης, η Αλίκη, ο Τσαρούχης -παλιοί του φίλοι- θα ενέκριναν την πρόθεση του να φέρει κόσμο σε έναν τόπο ξεχασμένο στα 80'ς

9/ Είναι απρόβλεπτος και ακομπλεξάριστος, αντιφατικός και κυνικά ρομαντικός. Είναι ένας αντιδογματικός χαβαλές με χιούμορ που θυμίζει βρετανικό φλέγμα εκτεθειμένο μέρες ολόκληρες στον σκληρό ελληνικό ήλιο. Θα μπορούσα να γράψω πολλές περισσότερες λέξεις για αυτόν τον νεόκοπο δήμαρχο που ζει την πολιτική με την γοητευτική αφέλεια ενός αιώνια εφήβου. Να χαθώ σε υποθέσεις ότι διαθέτει την αρετή και τόλμη του να είσαι ακριβοδίκαιος αλλά μέχρι την επόμενη φορά που θα περάσω ώρες μπροστά στον υπολογιστή σημειολογώντας επάνω στην ανάριχτη πασμίνα αυτού του πανκ της πολιτικής με το όνομα Ηλίας Ψινάκης ας ευχηθώ να γίνει ένας Μιλτιάδης ή έστω ένας Φειδιπίδης -πανέτοιμος να τρέξει το δικό του Μαραθώνιο για να ανακοινώσει τη νίκη ενάντια στους Πέρσες της πολιτικής διαπλοκής τραγουδώντας ένα χιτ από το μέλλον με τίτλο “Νενικήκαμεν” προφανώς μελοποιημένο από τον Δημήτρη Κοντόπουλο.

Λουκάς Καρνής

Διαβάστε επίσης

• 16.10.2014 | 17:31
  Διαψεύδει ο Ηλίας Ψινάκης: "Ποτέ δεν είπα για πτώχευση του δήμου Μαραθώνα" - “Έβαλες σύμβουλο με μισθό 25.000 ευρώ”, τον κατηγορούν
• 16.10.2014 | 11:20
  Ηλίας Ψινάκης: «Τι να σας λέω π...; Δεν υπάρχει φράγκο! Κι έρχεται εδώ η κουκλίτσα...»

Πηγή:
Βαρνάβας όμορφος τόπος να μένεις, δύσκολος να ζεις..