Πέμπτη 25 Αυγούστου 2011

Αυτόχθονες βάνδαλοι του ορεινού χωριού του Βαρνάβα?



Στόχος των βανδάλων το ξύλινο κιόσκι «Το Μέλι» Το πνεύμα του βουνού έχει τον τρόπο να προστατεύει το δίκιο του...

Οι εγχώριοι και μη βάρβαροι καταστρέφουν, ρυπαίνουν, καταπατούν το περιβάλλον. Στα ορεινά χωριά του διευρυμένου δήμου Μαραθώνα  κυριαρχεί η αδιαφορία και η ανοχή ενώ οι φαύλοι αλωνίζουν. Και η αδιαφορία στο έγκλημα συνιστά συνενοχή. Τραγικό δεν είναι που καταστρέφεται το περιβάλλον και καταπατούνται κοινοτικές και δασικές εκτάσεις. Τραγική είναι η αδιαφορία. Φόβος; Ή διαπλοκή ?
Το χωριό του Βαρνάβα Αττικής διαθέτει το μοναδικό πλατανόδασος  της  Β.Α Αττικής που βρίσκεται μέσα στη ρεματιά κατά μήκος του δρόμου  Καπανδριτίου-Βαρνάβα. Κατά τους χειμερινούς μήνες η ρεματιά οδηγεί τα νερά προς την λίμνη του Μαραθώνα. Ένα μοναδικό οικοσύστημα που απειλήθηκε από τις πυρκαγιές του 2009 και που άφησε τραύματα με καμένες εκτάσεις στα πρανή της χαράδρας. Μέχρι σήμερα κανένας δεν ενδιαφέρθηκε για σωτηρία - αναδάσωση και προστασία της ρεματιάς. Σκουπίδια και μπάζα  καταλήγουν στην κοίτη του ρέματος. Προτάσεις και ψηφίσματα ευαισθητοποιημένων πολιτών δεν βρήκαν ακόμη ανταπόκριση από τις Δημοτικές αρχές και η καταστροφή του ιδιαίτερου φυσικού κάλους πλατανόδασους της ρεματιάς συνεχίζεται. Νεφελώδες το ιδιοκτησιακό καθεστώς των εκτάσεων που βρίσκονται μέσα στην ρεματιά . Παράδοξο να βλέπουμε περιφράξεις μέσα σχεδόν στην κοίτη του ρέματος σε δασικές εκτάσεις.

Χρειάζεστε να αγοράσετε γη; Κανένα πρόβλημα! Η μπουλντόζα θα σαρώσει οπουδήποτε δασική την ελάχιστη που έχει απομείνει. Μήπως χρειάζεστε να καταστρέψετε το παλιό μονοπάτι και ν' ανοίξετε δρόμο; Η μπουλντόζα να είναι καλά! Αν πάλι κάποιου του δημιουργήθηκε η επιθυμία να επεκτείνει την αυλή του, κανένα πρόβλημα! Απαιτούνται μόνο πάσσαλοι περίφραξης! Ας μην μιλάμε για αισθητική! Μπάζα παντού. Δίπλα και μέσα στο ποτάμι, πάνω στα δέντρα, δίπλα στα γεφύρια. Μάντρες με οικοδομικά υλικά και μπάζα ξεφυτρώνουν στον κεντρικό οδικό άξονα από το χωριό προς παραλία Βαρνάβα, ως εικαστικές παρεμβάσεις της ασχήμιας, αποψιλώνοντας το περιβάλλον από πέτρες, χώμα, πλάκες, άμμο. Τα οποία φυσικά εμπορεύονται, δημιουργώντας τα νταμάρια της ασχήμιας - τουριστικές ατραξιόν και φυσικά κατολισθήσεις.
ΤΟ ΞΥΛΙΝΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ “ ΤΟ ΜΕΛΙ “ Το 2008 κατά την εκδήλωση ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΡΕΜΑΤΙΑΣ ΒΑΡΝΑΒΑ.
ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΤΟ ΙΟΥΛΙΟ ΤΟΥ 25/7/2011 – ΞΕΚΟΛΛΗΣΑΝ ΚΑΙ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ ΤΗΝ ΠΙΝΑΚΙΔΑ “ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ” αποψίλωσαν το περίπτερο...

Το ξύλινο περίπτερο της ρεματιάς αποψιλώνεται χωρίς να καεί και χωρίς σαν βομβαρδιστεί. Δυστυχώς ζήσαμε την δική μας «Πάρνηθα»( πυρκαγιές 2009 &2010). Ο Βαρνάβας κινδυνεύει να τα χάσει όλα προτού τα κερδίσει. Ο ζωτικός του χώρος συρρικνώνεται δραματικά, γινόμαστε μάρτυρες της τριτοκοσμικοποιησης του Βαρνάβα και της περιβαλλοντικής κατάρρευσης που συνιστά γνώρισμα της νεωτερικότητας. Η θλιβερή πραγματικότητα είναι ορατή. Οι ντόπιοι δεν καταλαβαίνουν ότι δεν φταίει ένα «αφηρημένο» κράτος για την κατάντια. Ότι φταίνε οι ίδιοι.

Υποτίθεται ότι αυτός που αγαπάει τον τόπο του προσπαθεί να τον βελτιώσει. Όμως εδώ και γενικότερα στον Ελλαδικό χώρο, οι οικοπεδοφάγοι, οι εργολάβοι, οι κατασκευαστές αυθαιρέτων και οι κατασκευαστές μη αυθαιρέτων - τα οποία αισθητικά μοιάζουν με αυθαίρετα - παριστάνουν τους πατριώτες. Αυτοί οι «πατριώτες» που δεν τιμωρούνται περιέργως ποτέ ευθύνονται για την επίμονη τριτοκοσμικότητά μας καθώς και για την σταθερή ασχήμια και βιασμό του περιβάλλοντος χώρου. Οι Γερμανοί μας βομβάρδισαν αλλά είχαν το ιστορικό διάλειμμα του Γερμανικού Ρομαντισμού. Εμείς μένουμε προσκολλημένοι στην τουρκοελληνική νοοτροπία της λαμογιάς, της κομπίνας και της διαπλοκής. Και απ' ότι φαίνεται στερούμαστε μηχανισμού αυτοδιόρθωσης, αφού επικρατεί η λογική του δεν βαριέσαι, ας πάει και το παλιάμπελο. Όμως ο περιβάλλων χώρος είναι η μεγάλη Αυλή και ανήκει σε όλους μας...

Ρεματιά Βαρνάβα - Σκουπίδια και μπάζα παντού.

Κι αυτό απαιτεί μια συγκεκριμένη γνώση. Ίσως μια γνώση ανάλογη με αυτή που κατείχαν οι δημιουργοί του Ναού Πέτρου & Παύλου ή το μοναστήρι του “Άξιον εστί” που όταν τον αντικρίζει κανείς νιώθει μία αρμονία να τον πλημμυρίζει και μαζί ένα αίσθημα δέους, που για λίγο τον «βγάζει» έξω από τα στενά όρια της καθημερινής μηχανικής του ζωής. Σ' αυτή την γνώση και σ' αυτές τις εικόνες, ίσως κρύβεται το φωτεινό μέλλον μας...

 

 


Το πνεύμα του βουνού και της ρεματιάς
έχει τον τρόπο να προστατεύει το δίκιο του...

Μ.Α


Σχετικά:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας...
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.