Οι καλλιτέχνες των δρόμων

Ο INSANE 51 και ο KOMET1 δίνουν προσωπικότητα σε... τοίχους

Ο INSANE 51 και ο KOMET1 ή κατά κόσμον Στάθης Τσαβαλιάς και Δημήτρης (ο ίδιος προτιμά να μην αναφέρεται το επίθετό του) αντίστοιχα είναι οι καλλιτέχνες που με τις τοιχογραφίες τους συνέβαλαν σημαντικά στη διαμόρφωση των καινούργιων γραφείων του “Metropolis” ως χώρου έμπνευσης και δημιουργίας. Το αποτέλεσμα της συνεργασίας τους είναι κάθε φορά εντυπωσιακό, αφού συνδυάζουν characters με γραμματοσειρές.






Οι δυο τους γνωρίστηκαν πριν από λίγα χρόνια σ’ ένα φεστιβάλ γκράφιτι. «Με τον Στάθη βρεθήκαμε τα τελευταία χρόνια. Γνωριστήκαμε στο φεστιβάλ “Living colour” του Αρτέμη που πραγματοποιήθηκε στο Μαρούσι. Από τότε κάνουμε αρκετή παρέα και βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Περνάμε ωραία και ανταλλάζουμε ιδέες και απόψεις όσον αφορά το γκράφιτι. Εχουμε φτιάξει ένα πολύ ωραίο παρεάκι», λέει ο Δημήτρης και συμπληρώνει ο Στάθης: «Με τον Δημήτρη ξεκινήσαμε πειραματικά μια φορά που βάψαμε μαζί και ουσιαστικά πάνω στη γνωριμία, γίναμε φίλοι. Είχαμε πολύ καλή συνεννόηση κι έτσι κολλήσαμε. Από εκεί και πέρα η όλη διαδικασία του βαψίματος ήταν πολύ ευχάριστη κι αυτό είναι που με ενδιαφέρει περισσότερο. Κυρίως βάφω με γνωστούς ή φίλους μου ή με άτομα που περνάω καλά».



Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι οι δυο τους είναι συνεργάτες, παρότι οι διαφορές τους όσον αφορά το γκράφιτι είναι πολλές. «Εχουμε μεγάλες διαφορές με τον Στάθη, γιατί ασχολείται καθαρά με characters. Η δουλειά του είναι περισσότερο καλλιτεχνική όσον αφορά ζωγραφιές, τοπία, πρόσωπα κλπ., ενώ εγώ ασχολούμαι μόνο με lettering, μόνο με γραμματοσειρές», υπογραμμίζει ο Δημήτρης. Μάλιστα, αυτές οι διαφορές είναι ένα από τα πιο δυνατά σημεία της κοινής δουλειάς τους, καθώς αλληλοσυμπληρώνονται και μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο εντοπίζεται και το σημείο επαφής τους, όπως υποστηρίζει ο Δημήτρης: «Το σημείο επαφής το δείχνει ο τοίχος. Ενας τοίχος δεν είναι τόσο καλός αν έχει μόνο γράμματα ή μόνο characters. Αν τον εμπλουτίσεις και με τα δύο, τότε καταλαβαίνεις το σύνολο των πραγμάτων που σου προσφέρει ένας πλούσιος τοίχος, ένα ωραίο mural».



Ο Στάθης πιστεύει ότι άλλα κοινά τους στοιχεία είναι «η δίψα για εξέλιξη και οι κοινές επιρροές». Εξάλλου, η θεματολογία των έργων του είναι πιο κοντά στο γκράφιτι, όπως επισημαίνει. «Πιστεύω ότι είμαι πιο κοντά στο γκράφιτι όσον αφορά τη θεματολογία στα έργα μου. Δεν ασχολούμαι πολύ με τα κοινωνικοπολιτικά. Αυτά που κάνω είναι συνήθως αυτό που βλέπεις. Και επικεντρώνομαι στο πόσο καλά θα το απεικονίσω. Θα μπορούσα να αποκαλέσω τον εαυτό μου muralist».



Η αφετηρία ήταν κοινή και για τους δύο, όπως άλλωστε και για όλους τους graffiti artists. «Ξεκίνησα για πλάκα μ’ ένα φίλο μου στο γυμνάσιο βγαίνοντας έξω και κάνοντας γραμματοσειρές παράνομα. Μας κυνηγούσαν, τρέχαμε, είχε πλάκα. Μετά από μερικά χρόνια με ένα περίεργο τρόπο και κατά τύχη ξεκίνησα να κάνω τους πρώτους μου χαρακτήρες (characters) και είδα ότι μου άρεσε αρκετά Μου άρεσε να ζωγραφίζω αστεία πράγματα, χαρούμενα, με ωραία χρώματα. Στη συνέχεια εξελίχθηκε σε κάτι πιο σοβαρό. Το έψαξα κι εγώ λίγο παραπάνω. Ξεκίνησα φροντιστήριο για να δώσω για την Καλών Τεχνών, που μετά από μερικά χρόνια κατάφερα και πέρασα. Το αγαπάω ολοένα και περισσότερο και βλέπω ότι το δέχεται και ο κόσμος γύρω μου, αν και δεν με νοιάζει τόσο αυτό. Θέλω πιο πολύ να αρέσει σε εμένα και αφού το δέχεται και ο κόσμος, εννοείται ότι γουστάρω κι εγώ περισσότερο. Το τελευταίο διάστημα κάνω κάποια θέματα με βάση το τατουάζ, δηλαδή πορτρέτα, νεκροκεφαλές, τριαντάφυλλα, ζώα. Μου αρέσει να πειραματίζομαι. Χρησιμοποιώ μπογιές, ρολά, σπρέι, στένσιλ, σχεδόν τα πάντα», τονίζει ο Στάθης και δίνει τον λόγο στον Δημήτρη. «Ξεκίνησα το ’99 με υπογραφές και bombing. Με τον καιρό προσπαθούσα να βγάζω πιο περιποιημένα κομμάτια-styles. Από το ’99 έως σήμερα δεν έχω σταματήσει καθόλου. Προσπαθώ να εξελίσσω όσο μπορώ το στιλ μου σε χρώματα και σε lettering. Ο τομέας που ασχολούμαι λέγεται wildstyle graffiti. Αφορά την πιο αγνή μορφή του γκράφιτι και κυρίως την επεξεργασία γραμμάτων. Η τεχνική που χρησιμοποιώ είναι η new school wildstyle. Είναι, δηλαδή, το κλασικό wildstyle από τότε που ξεκίνησε το graffiti, αλλά με νέα στοιχεία».



Η εξέλιξή τους επιτυγχάνεται και με τη συμμετοχή τους σε φεστιβάλ, όπου έχουν τη δυνατότητα να βάψουν με άλλους καλλιτέχνες. «Ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια πηγαίνω πάρα πολύ συχνά σε φεστιβάλ. Οποτε βρω ευκαιρία πηγαίνω να βάψω, γιατί μου αρέσει όλο το κλίμα γύρω απ’ τα φεστιβάλ, η συναναστροφή με τον κόσμο, με τον οποίο βρισκόμαστε όλοι μαζί και κάνουμε αυτό που μας αρέσει. Τελευταία, ταξιδεύω πολύ συχνά στο εξωτερικό και συμμετέχω σε διάφορα φεστιβάλ, τα οποία κατά τη γνώμη μου είναι πολύ οργανωμένα και σου ανοίγουν τους ορίζοντες και το μυαλό», δηλώνει ο Στάθης. Ο Δημήτρης, από την άλλη, μας εξηγεί τους λόγους για τους οποίους δεν συμμετέχει πλέον σε τόσα πολλά φεστιβάλ, όσα στο παρελθόν. «Εχω συμμετάσχει σε πάρα πολλά φεστιβάλ, κυρίως στην Ελλάδα, αλλά και έξω. Τώρα τελευταία, λίγο λιγότερο, αφού δεν γίνονται πολλά πλέον και όσα γίνονται είναι με καθορισμένους writers από πιο πριν και δεν μπορείς να συμμετάσχεις τελευταία στιγμή. Πρέπει να σε καλέσουν ή να δηλώσεις μόνος σου συμμετοχή».



Ο Στάθης είναι στο τρίτο έτος της σχολής Καλών Τεχνών και βιοπορίζεται από την αγαπημένη του ασχολία τα τρία τελευταία χρόνια.«Ασχολούμαι κυρίως με επιχειρήσεις, μπαρ, μαγαζιά, εστιατόρια. Οταν σου αναθέτουν μια δουλειά που έχει να κάνει με την τέχνη, εννοείται ότι θα κάνεις συμβιβασμούς. Δεν μπορώ να πω ότι καταπιέστηκα ποτέ. Χαίρομαι πάρα πολύ που μπορώ να κάνω αυτό που αγαπάω και να βγάζω λεφτά από αυτό, οπότε δεν έχω κανένα πρόβλημα». Ο Δημήτρης είναι ηλεκτρολόγος και ηλεκτρονικός αυτοματισμών, αλλά έχει αναλάβει δουλειές ως γκραφιτάς. «Είμαι από τους γκραφιτάδες που έχουν βγάλει χρήματα, αλλά δεν έχω αλλοιώσει ποτέ το στιλ μου προκειμένου να κάνω αυτό που θέλει ο πελάτης. Πάντα κάνω αυτό που εκφράζει εμένα, οπότε δεν με πειράζει να βγάζω λεφτά από αυτό. Οταν μου ζητούν πράγματα τα οποία δεν καλύπτω με το δικό μου στιλ, τα δίνω σε παιδιά που κάνουν αντίστοιχα πράγματα μόνο και μόνο για να μη χαθεί η δουλειά. Αν δω ότι μπορώ να την κάνω, ότι με καλύπτει και ότι είναι πάνω στα στοιχεία που κάνω εγώ, την αναλαμβάνω για το χαρτζιλίκι, τα χρώματα και για την εξέλιξη».



Πού μπορούμε να δούμε τη δουλειά του καθένα; «Κυρίως σε διάφορα hall of fame στο Παλαιό Ηράκλειο και γενικά στα βόρεια προάστια, όπου μένω, γιατί μου αρέσει να βάφω στα μέρη που είναι κοντά μου. Υπάρχουν και μερικά έργα μου στο κέντρο της Αθήνας και στη Θεσσαλονίκη. Επίσης, υπάρχουν διάφορα commissions σε πολλά μπαρ σε όλη την Αθήνα. Ενα από αυτά είναι στην πλατεία Αγίας Ειρήνης, στο μπαρ-εστιατόριο Rock & Balls που έχει 11 μεγάλα πορτρέτα», απαντάει ο Στάθης και ο Δημήτρης συνεχίζει: «Κυρίως σε σχολεία, εγκαταλελειμμένα εργοστάσια, μεγάλες πλατείες και πάρκα με ψηλούς τοίχους. Γενικά μου αρέσουν οι μεγάλοι τοίχοι που τους βλέπει εύκολα ο κόσμος, αλλά δεν υπάρχουν πολλά τέτοια μέρη που να μπορείς να γράψεις νόμιμα».



Τη δουλειά τους -πέρα από τα σημεία που προαναφέρθηκαν- μπορούμε να τη δούμε και στις σελίδες τους σε Facebook και Instagram.

INSANE 51:
https://www.facebook.com/Insane51art?fref=ts
https://instagram.com/insane51/

KOMET1:
https://www.facebook.com/kometone?ref=bookmarks&__mref=message_bubble
https://instagram.com/komet.1/









Πηγή Τμήματος Ειδήσεων:
Βαρνάβας όμορφος τόπος να μένεις, δύσκολος να ζεις..