Ποιος άνδρας, άραγε, θεωρείται
κελεπούρι: ο έξυπνος, ο όμορφος, ο επιτυχημένος επαγγελματικά, ο
ευκατάστατος, ο ευγενικός-τρυφερός, ο συναισθηματικός, ο πιστός, ο
εξαρτώμενος από την γυναίκα; Μην αμφισβητήσεις την τελευταία περίπτωση.
Αποτελεί την ασφάλεια αρκετών γυναικών που θέλουν το κεφάλι τους ήσυχο,
ακόμα κι αν είναι οι ίδιες, που μετά θα του πουν κατάμουτρα «αμάν πια
ξεκόλλα!»....
Θα μου πεις πως το ιδανικό είναι να τα’χει όλα. Επειδή αυτό βρίσκεται την σφαίρα της ουτοπίας, προτείνω να εξετάσουμε την παράμετρο της πείρας. Τα είπαν πολύ νωρίτερα μεγάλοι μουσικοί, περπατημένοι, άνθρωποι της πιάτσας. Ο Ζαμπέτας ο μέγας με τον «Πενηντάρη» και ο Πυθαγόρας με τον «Σαραντάρη». Σύμφωνοι. ‘Ένας άνδρας στα 40 και στα 50, λογικά, έχει παρελθόν. Και αλλοίμονο αν δεν έχει. Όχι γιατί δεν έχει πείρα στο φιλί, αλλά επειδή ο άνδρας πρέπει να ΄χει παρελθόν. Αλλοίμονο αν δεν έχει, είτε από δειλία και ανασφάλεια, είτε από άποψη, αν και ο τελευταίος μού φαίνεται σχεδόν ανύπαρκτος. Αυτός θεωρείται ο ιδανικότερος για πολλές γυναίκες, αλλά είναι ο πιο επισφαλής, γιατί δεν ξέρει ούτε και ο ίδιος γιατί είναι μαζί σου. Είναι αμφίβολο ότι θα σε προτιμήσει, αν οι επιλογές του και η αυτοπεποίθησή του ήταν σε διαφορετικά επίπεδα. Άσε που από έναν άνδρα που μένει μαζί σου από ανασφάλεια, προτιμάς αυτόν που σε θέλει από άποψη.
Βέβαια ο άνδρας που είναι υποψήφιος για το παρελθόν που λέγαμε φαίνεται από την εφηβεία του. Ερωτοτροπεί, κάνει φιλοφρονήσεις, είναι κοινωνικός, είναι ιπποτικός. Μπορεί να είναι πνευματώδης, απρόσιτος, ελκυστικός και να κάνει παιχνίδι αθόρυβο με τις γυναίκες. Ο άλλος που δεν είναι υποψήφιος για αυτήν την κατηγορία από μικρός έχει άλλα χαρακτηριστικά. Θέλει σχέση, ζητά την ασφάλεια, είναι ατσούμπαλος, μονοκόμματος, δεν ρισκάρει το πολλαπλό παιχνίδι (ας μην εξετάσουμε εδώ πόσο έντιμο ή ανέντιμο είναι) ή το φλερτ. Και μεγαλώνοντας σπάνια αλλάζει την νοοτροπία αυτή διαφοροποιώντας την συμπεριφορά του. Και αν την αλλάξει φαινομενικά, δεν θα είναι αβίαστο, φυσικό το αποτέλεσμα. Και όταν φτάσει με το καλό στα 40 και στα 50 δεν αντιπροσωπεύει το «παρελθόν». Δεν εξετάζουμε την ερωτική επίδοση, αυτή έχει να κάνει κυρίως με το φιρμάνι του καθενός, αλλά κατά πόσο είναι πεπειραμένος, περπατημένος, το τζιμάνι της πιάτσας. Θέλω να πω πως αν δεν έχει ζυμωθεί με πολλές γυναίκες για να γνωρίζει τις συμπεριφορές τους – αν ποτέ το καταφέρει κάποιος- δεν μπορεί να έχει πείρα. Δεν είναι εκείνος που ξέρει τι θέλεις, πότε το θέλεις και γιατί. Δεν μπορεί να σε «διαβάσει». Εκτός κι αν ξέρει να αγαπά. Και σε αγάπα. (Αλήθεια, πόσοι ξέρουν ν’αγαπούν;)
Αν σε ρωτήσω ποιον θα προτιμήσεις, ποιον θα πεις; Τον περπατημένο ή τον άβγαλτο; Από ποιον θα γοητευτείς; Από ποιον θα κολακευτείς; Ποιον θα ερωτευτείς;
Μπορεί η έμφυτη τάση της ανθρώπινης φύσης για ασφάλεια να επιζητεί τον δεύτερο τύπο, αλλά αυτή που αξίζει να ζήσεις είναι η πρώτη. Έστω και για λίγο. Ίσως να σε φοβίζει, να σου προκαλεί ανασφάλεια και αποστροφή. Ενδόμυχα. Όμως η γοητεία και το λανθάνον όνειρο κάθε γυναίκας είναι ο άνδρας να έχει παρελθόν. Γιατί θα σε εκτιμήσει γι αυτό που είσαι και όχι γι αυτό που θέλει να γίνεις. Αρκεί να κουβαλά και το μυαλό, που δεν τον κατατάσσει στα κοκόρια. Ποιος είπε ότι τα πίτουρα τα τρώνε μόνο οι κότες; Υπάρχουν τέτοιες αρσενικές με φτερά και με λειριά… σωρό.
Πηγή:Θα μου πεις πως το ιδανικό είναι να τα’χει όλα. Επειδή αυτό βρίσκεται την σφαίρα της ουτοπίας, προτείνω να εξετάσουμε την παράμετρο της πείρας. Τα είπαν πολύ νωρίτερα μεγάλοι μουσικοί, περπατημένοι, άνθρωποι της πιάτσας. Ο Ζαμπέτας ο μέγας με τον «Πενηντάρη» και ο Πυθαγόρας με τον «Σαραντάρη». Σύμφωνοι. ‘Ένας άνδρας στα 40 και στα 50, λογικά, έχει παρελθόν. Και αλλοίμονο αν δεν έχει. Όχι γιατί δεν έχει πείρα στο φιλί, αλλά επειδή ο άνδρας πρέπει να ΄χει παρελθόν. Αλλοίμονο αν δεν έχει, είτε από δειλία και ανασφάλεια, είτε από άποψη, αν και ο τελευταίος μού φαίνεται σχεδόν ανύπαρκτος. Αυτός θεωρείται ο ιδανικότερος για πολλές γυναίκες, αλλά είναι ο πιο επισφαλής, γιατί δεν ξέρει ούτε και ο ίδιος γιατί είναι μαζί σου. Είναι αμφίβολο ότι θα σε προτιμήσει, αν οι επιλογές του και η αυτοπεποίθησή του ήταν σε διαφορετικά επίπεδα. Άσε που από έναν άνδρα που μένει μαζί σου από ανασφάλεια, προτιμάς αυτόν που σε θέλει από άποψη.
Βέβαια ο άνδρας που είναι υποψήφιος για το παρελθόν που λέγαμε φαίνεται από την εφηβεία του. Ερωτοτροπεί, κάνει φιλοφρονήσεις, είναι κοινωνικός, είναι ιπποτικός. Μπορεί να είναι πνευματώδης, απρόσιτος, ελκυστικός και να κάνει παιχνίδι αθόρυβο με τις γυναίκες. Ο άλλος που δεν είναι υποψήφιος για αυτήν την κατηγορία από μικρός έχει άλλα χαρακτηριστικά. Θέλει σχέση, ζητά την ασφάλεια, είναι ατσούμπαλος, μονοκόμματος, δεν ρισκάρει το πολλαπλό παιχνίδι (ας μην εξετάσουμε εδώ πόσο έντιμο ή ανέντιμο είναι) ή το φλερτ. Και μεγαλώνοντας σπάνια αλλάζει την νοοτροπία αυτή διαφοροποιώντας την συμπεριφορά του. Και αν την αλλάξει φαινομενικά, δεν θα είναι αβίαστο, φυσικό το αποτέλεσμα. Και όταν φτάσει με το καλό στα 40 και στα 50 δεν αντιπροσωπεύει το «παρελθόν». Δεν εξετάζουμε την ερωτική επίδοση, αυτή έχει να κάνει κυρίως με το φιρμάνι του καθενός, αλλά κατά πόσο είναι πεπειραμένος, περπατημένος, το τζιμάνι της πιάτσας. Θέλω να πω πως αν δεν έχει ζυμωθεί με πολλές γυναίκες για να γνωρίζει τις συμπεριφορές τους – αν ποτέ το καταφέρει κάποιος- δεν μπορεί να έχει πείρα. Δεν είναι εκείνος που ξέρει τι θέλεις, πότε το θέλεις και γιατί. Δεν μπορεί να σε «διαβάσει». Εκτός κι αν ξέρει να αγαπά. Και σε αγάπα. (Αλήθεια, πόσοι ξέρουν ν’αγαπούν;)
Αν σε ρωτήσω ποιον θα προτιμήσεις, ποιον θα πεις; Τον περπατημένο ή τον άβγαλτο; Από ποιον θα γοητευτείς; Από ποιον θα κολακευτείς; Ποιον θα ερωτευτείς;
Μπορεί η έμφυτη τάση της ανθρώπινης φύσης για ασφάλεια να επιζητεί τον δεύτερο τύπο, αλλά αυτή που αξίζει να ζήσεις είναι η πρώτη. Έστω και για λίγο. Ίσως να σε φοβίζει, να σου προκαλεί ανασφάλεια και αποστροφή. Ενδόμυχα. Όμως η γοητεία και το λανθάνον όνειρο κάθε γυναίκας είναι ο άνδρας να έχει παρελθόν. Γιατί θα σε εκτιμήσει γι αυτό που είσαι και όχι γι αυτό που θέλει να γίνεις. Αρκεί να κουβαλά και το μυαλό, που δεν τον κατατάσσει στα κοκόρια. Ποιος είπε ότι τα πίτουρα τα τρώνε μόνο οι κότες; Υπάρχουν τέτοιες αρσενικές με φτερά και με λειριά… σωρό.
Βαρνάβας όμορφος τόπος να μένεις, δύσκολος να ζεις..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας...
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.