Ως σολίστ, αλλά και ως μέλος μουσικών σχημάτων έχει παίξει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και σημαντικά μουσικά κέντρα ανά τον κόσμο, ενώ οι υποτροφίες, οι διακρίσεις και τα βραβεία αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της καλλιτεχνικής της ζωής.
Πόσο «εύκολη υπόθεση» ήταν η ενασχόληση με την τέχνη της; Πόσο… ελληνικά εκφράζεται μέσα από αυτήν; Γιατί χαρακτηρίζει τη μουσική παιδεία στη χώρα μας ως «ένα διαρκές ατύχημα»;
Η Δανάη Παπαματθαίου – Μάτσκε, στη συνέντευξη που έδωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, μίλησε για πολλά, αλλά κυρίως για την αγάπη της στη μουσική, στην οποία αφιερώθηκε από νωρίς με ισχυρή θέληση και χωρίς ποτέ να νιώσει ότι θυσιάζει κάτι άλλο. Εξάλλου, είναι γι’ αυτήν «το παράθυρο στον κόσμο» και «ο καλύτερος τρόπος για να επικοινωνεί μαζί του».
Η καριέρα σας ξεκίνησε πολύ νωρίς. Σύμφωνα με το βιογραφικό σας ήσασταν μόλις 11 ετών, όταν κάνατε το ντεμπούτο σας σε μουσικά φεστιβάλ στην Ελλάδα. Πώς εξηγείτε αυτό το πρώιμο ξεκίνημα;
Η εκμάθηση ενός οργάνου ξεκινά συνήθως σε πολύ μικρή ηλικία. Εγώ π.χ. ξεκίνησα τα πρώτα μαθήματα βιολιού στα πέντε μου χρόνια. Στην ηλικία των 11 χρόνων είχα ήδη δείξει την ισχυρή θέληση να αφοσιωθώ στη μουσική και ήταν φυσικό οι επιδόσεις μου αυτές να θεωρούνται κάτι ξεχωριστό και να επιβραβεύονται από τον κοινωνικό μου περίγυρο με διοργάνωση συναυλιών στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Μπορώ να πω, πως στον χώρο της μουσικής τα 11 χρόνια δεν θεωρούνται πρώιμο ξεκίνημα…
Πόσο δύσκολη (ή εύκολη) ήταν για εσάς η ενασχόληση με τη μουσική; Με άλλα λόγια, ως παιδί αλλά και ως ενήλικας έχετε κάνει πολλές «θυσίες» ως προς την επιλογή αυτή;
Σίγουρα η ενασχόληση με την Τέχνη δεν είναι «εύκολη υπόθεση» από κάθε άποψη. Απαιτεί αποκλειστικότητα και αφιέρωση. Παρόλα αυτά νομίζω, πως ποτέ δεν ένιωσα ότι θυσίασα κάτι από την παιδική ή ενήλικη ζωή μου. Είναι απλά μια άλλη όψη της καθημερινότητας. Εκεί που άλλοι νιώθουν πληρότητα με άλλου είδους ενασχολήσεις π.χ. ταξίδια, νυχτερινή ζωή, αγορές κ.τ.λ., ο μουσικός ζει όλα αυτά και ακόμα περισσότερα μέσα από την συγκινησιακή πληρότητα που περιέχει η μετουσίωση της ιδέας των έργων μέσω των ήχων σε αισθητική απόλαυση.
Πιστεύω ότι εργάζομαι, όσες ώρες εργάζεται και ο μέσος εργαζόμενος σε δημόσια ή ιδιωτική εργασία. Με μια διαφορά. Κάνω αυτό που μου αρέσει και δεν θεωρώ την εργασία αυτή καταναγκασμό. Είμαι εξαιρετικά χαρούμενη που μελετώ μουσική και παράγω καλλιτεχνικό έργο, όσο επίπονο κι αν αυτό φαίνεται στους απ’ έξω. Μια τυπική μέρα για μένα αρχίζει με μελέτη και τελειώνει με μελέτη. Φαίνεται βαρετό, αλλά δεν είναι. Κερδίζεις κάθε ώρα, κάθε στιγμή, εμπειρίες και συγκινήσεις, που μάλλον σε άλλους τομείς είναι δύσκολο να βιώσεις.
Πόσο ρόλο έπαιξε στην επιλογή σας, αλλά και στη μετέπειτα εξέλιξή σας, το γεγονός ότι ο πατέρας σας Ούβε Μάτσκε είναι ένας σπουδαίος πιανίστας και πανεπιστημιακός;
Από τότε που κατάλαβα τον εαυτό μου, ζούσα μέσα σε ένα μουσικό περίγυρο. Το μουσικό αυτό περιβάλλον σίγουρα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιλογή μου. Όμως αυτό έγινε έμμεσα. Οι γονείς μου δεν μου επέβαλαν ποτέ άμεσα την ενασχόλησή μου με την μουσική. Βεβαίως στην απόφασή μου αυτή, έπαιξε ρόλο και η κλίση μου.
Τι σημαίνει για εσάς μουσική;
Είναι για μένα το παράθυρο στον κόσμο, ο καλύτερος τρόπος για να επικοινωνώ μαζί του!
Ποιους σταθμούς από την ως τώρα καριέρα σας θεωρείτε τους πιο σημαντικούς;
Είχα την εξαιρετική τύχη να βρεθώ και να σπουδάσω μουσική σε δυο μεγάλα μουσικά εκπαιδευτικά κέντρα: στο Πανεπιστήμιο Mozarteum στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας, στην τάξη του μεγάλου παιδαγωγού του βιολιού Igor Ozim και στην Ανωτάτη Σχολή Μουσικής του Αμβούργου, στην τάξη βιολιού της Tanja Becker-Bender, μιας από τις πλέον διακεκριμένες νέες βιολονίστες της εποχής μας.
Νομίζω ότι μέχρι σήμερα αυτό είναι το πλέον καθοριστικό στη μουσική μου διαδρομή, καθώς επίσης και η εξαιρετική τύχη να συμπράξω μουσικά με κάποιους σπουδαίους μουσικούς και μουσικά σχήματα που μου διαμόρφωσαν και εξακολουθούν να μου διαμορφώνουν το μουσικό μου κριτήριο και γούστο. Ενδεικτικά αναφέρω την βιολοντσελίστα και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Graz Kerstin Feltz, την εκπληκτική βιολονίστα Vanya Milanova, την Mendelssohn Kammerorchester Leipzig, τον συνθέτη και καθηγητή Δημήτρη Τερζάκη και βεβαίως τον σταθερό μου συνεργάτη εδώ και χρόνια τον πιανίστα Ούβε Μάτσκε.
Πιστεύω, ότι τα πλέον καθοριστικά χρόνια της ζωής ενός ανθρώπου είναι αυτά της παιδικής ηλικίας. Εγώ έζησα μέχρι τα 13 χρόνια μου στην Ελλάδα και αυτά τα χρόνια έχουν στιγματίσει τον τρόπο που αισθάνομαι και εκφράζομαι μέσα από τη μουσική.
Βεβαίως η επιρροή μιας ορθολογικά δομημένης εκπαίδευσης, που έλαβα σε σημαντικά μουσικά κέντρα, είναι καθοριστική στην εξέλιξή μου ως μουσικού, κύρια στο επίπεδο του τρόπου δουλειάς και σκέψης.
Πώς θα φανταζόσασταν μια επιτυχή δημόσια μουσική εκπαίδευση στην Ελλάδα, δεδομένων και των άσχημων οικονομικών και όχι μόνο συγκυριών;
Έχω την εντύπωση πως ότι γίνεται στην χώρα μας στον τομέα της μουσικής παιδείας, γίνεται χωρίς στόχους και πρόγραμμα. Όλα είναι τυχαία και σπασμωδικά, με αποτέλεσμα το τυχαίο να εξελίσσεται σε ένα διαρκές ατύχημα!
Εξακολουθώ να πιστεύω ότι το βασικότερο για μια επιτυχή δημόσια εκπαίδευση (και μέσα σε αυτήν εντάσσεται και η μουσική) είναι η επαρκής χρηματοδότησή της. Και είμαι της άποψης ότι είναι θέμα προτεραιοτήτων μιας κοινωνίας η χρηματοδότηση αυτή… Αν πάντα υπάρχει στενότητα κρατικής χρηματοδότησης και κόβουμε το ένα μετά το άλλο στην εκπαίδευση, νομίζετε ότι είναι κάτι που προάγει την Τέχνη και ειδικότερα τη Μουσική;
Θα έπρεπε η Μουσική να είναι ένα από τα βασικά μαθήματα στη γενική εκπαίδευση. Να έχει τη θέση που της δίνανε οι Αρχαίοι Έλληνες και όχι να θεωρείται η «ώρα του παιδιού» με υποβαθμισμένα εκπαιδευτικά προγράμματα και καμιά φορά με ανειδίκευτους δασκάλους…
Γνωρίζετε βέβαια, ότι για να κάνει οικονομία το ελληνικό κράτος θεωρεί επαρκείς τις γνώσεις ενός δασκάλου, ώστε να διδάσκει τα παιδιά μουσική στο δημοτικό και στέλνει στην ανεργία ειδικευμένους μουσικοπαιδαγωγούς των ΑΕΙ της χώρας μας ή του εξωτερικού!
Επίσης θεωρεί μάλλον τη μουσική περιττή πολυτέλεια στη δημόσια εκπαίδευση, εφόσον περικόπτει τις ώρες διδασκαλίας της μουσικής και αναγκάζει ακόμα και αυτούς τους μαθητές των Μουσικών Σχολείων να αναπληρώνουν τις ελλιπείς γνώσεις τους με την οικογενειακή χρηματοδότηση σε Ωδεία ή σε ιδιαίτερα μαθήματα.
Θα γνωρίζετε, ίσως, ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη (μήπως έχουμε και την παγκόσμια πρωτιά), όπου δεν υπάρχουν ειδικές εισαγωγικές εξετάσεις για την εισαγωγή των φοιτητών στα Πανεπιστημιακά Τμήματα Μουσικών Σπουδών… Είναι σαν να θέλεις να γίνεις αθλητής και εξετάζεσαι στη Σχολή που θέλεις να εισαχθείς μόνο στις θεωρητικές γνώσεις σου σχετικά με τη λειτουργία του σώματος, χωρίς να πιστοποιεί κάποιος αν είσαι ικανός να τρέξεις, να πηδήξεις σε ύψος, να κολυμπήσεις κ.τ.λ.
Όλα αυτά είναι παράλογα. Και δεν οφείλονται όλα στην κακή οικονομική κατάσταση της χώρας, αλλά και σε κακοδαιμονίες της διοίκησης, όπου λάθος άνθρωποι βρίσκονται σε λάθος θέσεις…
Ποια τα άμεσα μουσικά σας σχέδια;
Μόλις ολοκλήρωσα με επιτυχία στο Αμβούργο τον δεύτερο μεταπτυχιακό κύκλο σπουδών στο βιολί και είμαι έτοιμη πλέον να δώσω στην κοινωνία, ότι της οφείλω: Τη γνώση και την αγάπη μου στην Μουσική! Έτσι το πρώτο μου σχέδιο είναι να διδάξω νέους ανθρώπους βιολί και ταυτόχρονα να συνεχίσω να δίνω συναυλίες γιατί μόνο έτσι ολοκληρώνομαι καλλιτεχνικά.
Ήδη υπάρχουν προγραμματισμένες συναυλίες για το επόμενο χρονικό διάστημα στην Ελλάδα και το εξωτερικό με σημαντικότερες εκείνες στις Η.Π.Α. τον ερχόμενο Οκτώβριο με ρεσιτάλ στο Union League και Harvard Club στη Νέα Υόρκη.
Η τελευταία τιμητική υποτροφία που έλαβα από το Ίδρυμα Berenberg Bank Stiftung για το συνολικό καλλιτεχνικό μου έργο και η εξαιρετική τιμή που μου έγινε να παίξω στη νεοσύστατη Elbphilharmonie στο Αμβούργο μου δίνουν αισιοδοξία και δύναμη να συνεχίσω το μουσικό μου ταξίδι για την Ιθάκη!
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕΠηγή Τμήματος Ειδήσεων:
Βαρνάβας όμορφος τόπος να μένεις, δύσκολος να ζεις..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας...
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.