Το «ωραίο πλιάτσικο» σε βάρος των εργαζομένων των 100 – 400 ευρώ μηνιαίως

Πέφτοντας από τα σύννεφα στην Ελλάδα της νεοφιλελεύθερης αντεπανάστασης ή όταν οι υπουργοί ζηλεύουν τις (λίγες) δουλειές των δημοσιογράφων.
Γιάννης Νικολόπουλος

Υπάρ­χει ένα επάγ­γελ­μα το οποίο ει­δι­κά τις ημέ­ρες της οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης και της κοι­νω­νι­κής κα­τα­στρο­φής γνώ­ρι­σε άν­θη­ση – όχι ότι εξέ­λει­πε ή ότι φυ­το­ζω­ού­σε τα προη­γού­με­να χρό­νια. Ήταν και είναι εκεί­νο του υψη­λό­βαθ­μου συ­νή­θως κυ­βερ­νη­τι­κού ή πο­λι­τι­κού στε­λέ­χους των κομ­μά­των που άσκη­σαν εξου­σία τα χρό­νια του μνη­μο­νί­ου, το οποίο, ζη­λεύ­ο­ντας προ­φα­νώς τη δόξα των δη­μο­σιο­γρά­φων και κά­νο­ντας ρε­πορ­τάζ από την από­λυ­τα πλε­ο­νε­κτι­κή θέση, πε­ρι­γρά­φει και σχο­λιά­ζει την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, χωρίς όμως, και το υπο­γραμ­μί­ζω αυτό, χωρίς όμως να ανα­φέ­ρε­ται ποτέ σε συ­γκε­κρι­μέ­να μέτρα, πο­λι­τι­κές προ­τε­ραιό­τη­τες, νο­μο­θε­τι­κές ή διοι­κη­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες, που θα κα­τα­πο­λε­μή­σουν αυτή τη δύ­σκο­λη και ζο­φε­ρή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Και φυ­σι­κά απο­φεύ­γουν, μετά τη «δη­μο­σιο­γρα­φι­κή» κα­τα­γρα­φή, να ανα­φερ­θούν σε πι­θα­νά απο­τε­λέ­σμα­τα της υπουρ­γί­ας τους, για όσο αυτή έχει κρα­τή­σει και για ό,τι αφορά το πρό­βλη­μα που κατά και­ρούς έχουν ανα­δεί­ξει – πρό­βλη­μα που όπως εξε­λί­χθη­κε η επι­βο­λή των νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων μνη­μο­νί­ων στη χώρα και των συ­να­κό­λου­θων μέ­τρων δη­μο­σιο­νο­μι­κής «προ­σαρ­μο­γής» και κοι­νω­νι­κής κα­τα­βα­ρά­θρω­σης, έχουν ου­σιω­δώς συ­ντε­λέ­σει στην όξυν­ση του οι ίδιοι άν­θρω­ποι – σχο­λια­στές.

Πα­λιό­τε­ρα, και για πα­ρά­δειγ­μα «κα­ριέ­ρα» στο συ­γκε­κρι­μέ­νο υβρί­διο «πε­ρί­που πο­λι­τι­κός ή υπουρ­γός και πε­ρί­που δη­μο­σιο­γρά­φος» είχε κάνει ο πρώην υφυ­πουρ­γός Οι­κο­νο­μι­κών, Τρύ­φων Αλε­ξιά­δης – μά­θα­με και ακού­σα­με πολ­λές φορές από τα χείλη του, για τα ανεί­σπρα­κτα πρό­στι­μα πχ των κα­να­λαρ­χών ή τον κα­τ’ε­ξα­κο­λού­θη­ση φο­ρο­λο­γι­κό ανα­χω­ρη­τι­σμό με­γα­λο­α­στών και επι­χει­ρη­μα­τιών, αλλά δεν μά­θα­με ποτέ αν και ποια μέτρα ελή­φθη­σαν ακα­ριαία προ­κει­μέ­νου να ει­σπρα­χθούν αυτά τα χρή­μα­τα και τα μυ­θώ­δη ποσά στρα­τη­γι­κής κα­κο­πλη­ρω­σιάς – κατά τα άλλα ο γδάρ­της ΕΝΦΙΑ έδωσε… υπε­ρα­πό­δο­ση εσό­δων και… συ­ντα­ξιου­χι­κό μέ­ρι­σμα.

Ο κό­σμος της ερ­γα­σί­ας των 100 ευρώ

Εσχά­τως, εί­σο­δο στη λίστα των υπουρ­γών – σχο­λια­στών έκανε από το Βε­ρο­λί­νο η ελ­λη­νί­δα Ελ Κομρί, η υπουρ­γός πε­ρί­που Ερ­γα­σί­ας, πε­ρί­που Κοι­νω­νι­κής Ασφά­λι­σης, πε­ρί­που Υπο­α­πα­σχό­λη­σης και πε­ρί­που Μι­σθών, ‘Εφη Αχτσιό­γλου. Η επι­λο­γή του τόπου δεν ήταν προ­φα­νώς τυ­χαία. Ανε­βά­ζο­ντας με ελά­χι­στη πια επι­τυ­χία το έργο «σκλη­ρή και πε­ρή­φα­νη δια­πραγ­μά­τευ­ση στο λάκκο των λε­ό­ντων», οι μι­κρο­μέ­γα­λοι Δα­νι­ήλ της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΑΝΕΛ προ­σπα­θούν να πεί­σουν ανε­πι­τυ­χώς ότι κά­νουν τα αδύ­να­τα, δυ­να­τά προ­κει­μέ­νου να προ­στα­τεύ­σουν τον κόσμο της ερ­γα­σί­ας και τα συμ­φέ­ρο­ντα του, μέσα στη φωλιά του ευ­ρω­παϊ­κού θη­ρί­ου.

Στο πλαί­σιο αυτό, η κυρία Αχτσιό­γλου έδωσε συ­νέ­ντευ­ξη Τύπου, με στοι­χεία που σή­κω­σαν την τρίχα κά­γκε­λο μόνο στους ανυ­πο­ψί­α­στους ή όσους δεν έχουν κάνει καν τον κόπο να περ­πα­τή­σουν, για πα­ρά­δειγ­μα, τις οδούς Πα­νε­πι­στη­μί­ου και Στα­δί­ου, αυτές τις… άγιες ημέ­ρες, της αγίας, πλα­τιάς, πι­στω­τι­κής και εορ­τα­στι­κής κα­τα­νά­λω­σης…

Τι μας είπε η Αχτσιό­γλου; Ότι 125.00 ερ­γα­ζό­με­νοι στην Ελ­λά­δα πλη­ρώ­νο­νται (όταν πλη­ρώ­νο­νται…) το πολύ με 100 ευρώ τον μήνα. Ότι ακόμη 400.000, αμεί­βο­νται (όταν αμεί­βο­νται…) με λι­γό­τε­ρα από 400 ευρώ τον μήνα. Ότι επι­πλέ­ον πε­ρί­που 1.000.000 μι­σθω­τοί κα­λού­νται να ζή­σουν με λι­γό­τε­ρα από 1.000 ευρώ τον μήνα – και αυτό συ­νή­θως όταν ερ­γά­ζο­νται ή κα­λύ­τε­ρα υπο­α­πα­σχο­λού­νται του­λά­χι­στον δύο μέλη της ίδιας οι­κο­γέ­νειας – ένα ακόμη απο­φα­σι­στι­κό βήμα προς τον στόχο του «ενός ερ­γα­ζο­μέ­νου σε κάθε οι­κο­γέ­νεια», που είχε θέσει από τον Σε­πτέμ­βρη του 2011 στη ΔΕΘ ο τότε πρω­θυ­πουρ­γός, Γιώρ­γος Πα­παν­δρέ­ου. Άθροι­σμα, 1.525.000 άν­θρω­ποι στην Ελ­λά­δα του τρί­του μνη­μο­νί­ου λιώ­νουν στις μυ­λό­πε­τρες της ερ­γο­δο­τι­κής τρο­μο­κρα­τί­ας, της ερ­γο­δο­τι­κής αυ­θαι­ρε­σί­ας, της κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής εφαρ­μο­γής, της κρα­τι­κής και υπη­ρε­σια­κής αδια­φο­ρί­ας και συ­νε­νο­χής, των ευ­ρω­ε­νω­σια­κών κα­τευ­θυ­ντή­ριων γραμ­μών.

Αυτά τα… συ­γκλο­νι­στι­κά μόνο για αμέ­ρι­μνους ρι­νό­κε­ρους του Ιο­νέ­σκο, είπε στο Βε­ρο­λί­νο η Αχτσιό­γλου – μόνο που απέ­φυ­γε να διευ­κρι­νί­σει (όχι κιό­λας ότι ρω­τή­θη­κε σχε­τι­κά) τι θα πρά­ξει η ίδια για να κα­τα­πο­λε­μη­θεί αυτή η ερ­γα­σια­κή βαρ­βα­ρό­τη­τα. Τι κάνει η αρ­μό­δια υπουρ­γός προ­κει­μέ­νου οι 125.000 ερ­γα­ζό­με­νοι των 100 ευρώ μη­νιαί­ως να έχουν προ­στα­σία και κά­λυ­ψη και μι­σθούς έστω τους ση­με­ρι­νά προσ­διο­ρι­σμέ­νους ως «κα­τώ­τα­τους»; Ποια μέτρα δρο­μο­λο­γεί η ση­με­ρι­νή υπουρ­γός και οι αρ­μό­διες υπη­ρε­σί­ες του υπουρ­γεί­ου πε­ρί­που Ερ­γα­σί­ας, προ­κει­μέ­νου να τερ­μα­τι­στεί αυτή η κα­τά­στα­ση ζού­γκλας για την πλα­τιά, κοι­νω­νι­κή πλειο­ψη­φία των ερ­γα­ζό­με­νων, των υπο­α­πα­σχο­λού­με­νων και των άνερ­γων;

Η απά­ντη­ση που οι ίδιοι οι συ­νε­ταί­ροι της κυ­βέρ­νη­σης δί­νουν, είναι ότι θα τα λύσει όλα αυτά το… ευ­ρω­παϊ­κό κε­κτη­μέ­νο και η υπο­χώ­ρη­ση των θε­σμών (… και όχι της κυ­βέρ­νη­σης…) ενό­ψει της ολο­κλή­ρω­σης της δια­πραγ­μά­τευ­σης για τα ερ­γα­σια­κά – με αλ­λη­γο­ρι­κά λόγια, τα λιο­ντά­ρια του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, της Κο­μι­σιόν και του ESM στο λάκκο θα ει­σα­κού­σουν τις προ­σευ­χές των μι­κρο­μέ­γα­λων Δα­νι­ήλ της κυ­βέρ­νη­σης και θα με­τα­μορ­φω­θούν σε άκακα «γα­τά­κια» που θα γεύ­ο­νται ανε­μώ­νες και όχι τις σάρ­κες της κοι­νω­νί­ας…

Η Γερ­μα­νία του «οι­κο­νο­μι­κού θαύ­μα­τος» των mini jobs

Ας έρ­θου­με όμως στο πε­ρί­φη­μο πια «ευ­ρω­παϊ­κό κε­κτη­μέ­νο», από τη στιγ­μή ει­δι­κά που η Αχτσιό­γλου είπε όλα τα πα­ρα­πά­νω στην καρ­διά της οι­κο­νο­μι­κής ατμο­μη­χα­νής της Ευ­ρω­ζώ­νης και στην κοι­λιά της με­γά­λης ερ­γα­σια­κής κρε­α­το­μη­χα­νής που εγκαι­νί­α­σε και λει­τούρ­γη­σε η δια­βό­η­τη πια Ατζέ­ντα (Γκέρ­χαρντ) Σρέ­ντερ.

Τι είδε άραγε η Αχτσιό­γλου από το «ευ­ρω­παϊ­κό κε­κτη­μέ­νο στα ερ­γα­σια­κά» στο ίδιο το Βε­ρο­λί­νο; Συ­να­ντή­θη­κε με τα 13.000.000 της γερ­μα­νι­κής κοι­νω­νί­ας που φυ­το­ζω­ούν με λι­γό­τε­ρα από 200 ευρώ τον μήνα; Αντά­μω­σε τους απα­σχο­λού­με­νους στις mini jobs των 250 ευρώ; Είδε τους αυ­ξα­νό­με­νους πλη­θυ­σμούς αστέ­γων στους πα­λιούς σι­δη­ρο­δρο­μι­κούς σταθ­μούς και τα πάρκα; Μί­λη­σε με τους εκ­παι­δευό­με­νους και τους μα­θη­τευό­με­νους 45ά­ρη­δες των call centers, των δια­φη­μι­στι­κών, των στοι­χη­μα­τι­κών και των ει­σπρα­κτι­κών εται­ρειών;
Βρέ­θη­κε ανά­με­σα στους κοι­τώ­νες «μιας νύ­χτας» για εκεί­νους τους πλη­θυ­σμούς ημιά­στε­γων, που ζουν με γλί­σχρα προ­νοια­κά επι­δό­μα­τα των κρα­τι­δια­κών ή μη­τρο­πο­λι­τι­κών, δη­μο­τι­κών διοι­κή­σε­ων;

Βέ­βαια, θα αντι­τεί­νει κά­ποιος, η Αχτσιό­γλου δεν είναι υπουρ­γός πε­ρί­που Ερ­γα­σί­ας στην Γερ­μα­νία – σωστά, είναι υπουρ­γός της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης. Αλλά η γερ­μα­νι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα των πε­ριτ­τών ή ημι­χρή­σι­μων πλη­θυ­σμών της «ελεύ­θε­ρης αγο­ράς» είναι αντί­στοι­χα γνώ­ρι­μη και στη χώρα μας.

Μια βόλτα στην… εορ­τα­στι­κή Στα­δί­ου, έδρα του υπουρ­γεί­ου πε­ρί­που Ερ­γα­σί­ας

Αρκεί μια βόλτα στην «εορ­τα­στι­κή» Στα­δί­ου, την οδό – έδρα του υπουρ­γεί­ου πε­ρί­που Ερ­γα­σί­ας: Όπου δεν υπάρ­χουν λου­κέ­τα και εγκα­τά­λει­ψη, κυ­κλο­φο­ρούν άνερ­γοι που μοι­ρά­ζουν φυλ­λά­δια και φο­ρούν ανα­γνω­ρί­σι­μα αντια­νε­μι­κά και κα­πέ­λα – κι­νη­τές και ομι­λού­σες δια­φη­μί­σεις για όλες σχε­δόν τις δυ­σώ­νυ­μες προ­σφο­ρές όλων σχε­δόν των κα­τα­στη­μά­των και με­γά­λων αλυ­σί­δων εμπο­ρί­ου του Συ­ντάγ­μα­τος και του Κο­λω­να­κί­ου, ο με­γα­λύ­τε­ρος ίσως συ­γκε­ντρω­μέ­νος πλη­θυ­σμός αστέ­γων στο κέ­ντρο της Αθή­νας, στην Κλαυθ­μώ­νος και έξω από γνω­στό βι­βλιο­πω­λείο, «δη­μο­σκό­ποι» – τσε­κα­δό­ροι των αφε­ντι­κών και της ερ­γο­δο­σί­ας που ρω­τούν φορ­τι­κά τους ανα­χω­ρού­ντες από τα κα­τα­στή­μα­τα κα­τα­να­λω­τές αν και κατά πόσο έμει­ναν ευ­χα­ρι­στη­μέ­νοι από την εξυ­πη­ρέ­τη­ση και με τι βαθμό «αξιο­λο­γούν» τους υπαλ­λή­λους της εμπο­ρι­κής επι­χεί­ρη­σης – χα­μο­γέ­λα­σαν αρ­κε­τά, έτρε­ξαν πρό­θυ­μα και σύ­ντο­μα, συ­νέ­χι­σαν να χα­μο­γε­λούν έως το τέλος, ήταν άψογη και κα­θα­ρή η ημι­στρα­τιω­τι­κής αί­σθη­σης στολή τους;

Αυτοί είναι οι υπο­α­πα­σχο­λού­με­νοι πλη­θυ­σμοί των 100 ή 400 ευρώ μη­νιαί­ως, υπαρ­κτοί, κι­νού­με­νοι, ζω­ντα­νοί και ομι­λού­ντες υπο­χρε­ω­τι­κά χα­μο­γε­λα­στοί και στρα­τιω­τι­κά πει­θαρ­χη­μέ­νοι, ερ­γο­δο­τι­κά τρο­μο­κρα­τη­μέ­νοι και συν­δι­κα­λι­στι­κά είτε απο­συ­νά­γω­γοι είτε κυ­νη­γη­μέ­νοι και απο­λυ­μέ­νοι από τα αφε­ντι­κά τους – δεν είναι αριθ­μοί στα­τι­στι­κών με­τρή­σε­ων και δη­μο­σκο­πι­κών εν­δεί­ξε­ων.

Τι κάνει, λοι­πόν, για αυ­τούς τους αν­θρώ­πους η κυρία Αχτσιό­γλου ώστε να αλ­λά­ξει την κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα τους προς το κα­λύ­τε­ρο και όχι προς το χει­ρό­τε­ρο; Τους χρη­σι­μο­ποιεί απλώς στο προ­σευ­χη­τά­ριο της, όταν πέ­φτει, σαν μι­κρο­μέ­γα­λος Δα­νι­ήλ, στο λάκκο των λε­ό­ντων; Προ­σβλη­τι­κή και ερ­γα­λεια­κή, μι­κρο­πο­λι­τι­κά­ντι­κη με­τα­χεί­ρι­ση. Τι κάνει το Σώμα Επι­θε­ω­ρη­τών Ερ­γα­σί­ας που υπο­τί­θε­ται ότι… εντεί­νει τους ελέγ­χους και επι­βάλ­λει… πρό­στι­μα και ποι­νές στους πα­ρα­βά­τες – ερ­γο­δό­τες; Σφυ­ρί­ζει αδιά­φο­ρα και ποιεί την νήσ­σαν… Τι κάνει το υπουρ­γείο στο σύ­νο­λο του, όταν οι υπο­τι­θέ­με­νες «υγιείς επι­χει­ρή­σεις» όλων των κλά­δων έχουν κη­ρύ­ξει γε­νι­κευ­μέ­νες στά­σεις πλη­ρω­μών στους ερ­γα­ζό­με­νους εδώ και τρεις, τέσ­σε­ρις ή και δέκα μήνες; Απλώς απο­δελ­τιώ­νει τον κα­θη­με­ρι­νό Τύπο που κα­τα­γρά­φει το «ωραίο πλιά­τσι­κο» σε βάρος του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας.

Αυτός είναι ο κό­σμος της ΤΙΝΑ τους, των λιο­ντα­ριών του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, της Κο­μι­σιόν και του ESM και των μι­κρο­μέ­γα­λων Δα­νι­ήλ του μνη­μο­νια­κού, πο­λι­τι­κού προ­σω­πι­κού στην Ελ­λά­δα, την Ιτα­λία, την Ισπα­νία, την ίδια τη Γερ­μα­νία, ο κό­σμος που θε­με­λιώ­νε­ται πάνω στην εκ­με­τάλ­λευ­ση και την εξου­θέ­νω­ση του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας και τη συ­ντρι­βή των συλ­λο­γι­κών του δι­καιω­μά­των, των ορ­γα­νώ­σε­ων και αγώ­νων.

Όλα τα άλλα είναι αριθ­μοί για τις στα­τι­στι­κές και πί­να­κες για τις συ­νε­ντεύ­ξεις Τύπου…
rproject.gr Πηγή Τμήματος Ειδήσεων: Βαρνάβας όμορφος τόπος να μένεις, δύσκολος να ζεις..