Σταυροί στα μαύρα δέντρα

Η τραγωδία στη Βορειοανατολική Αττική, που έγινε παρανάλωμα του πυρός, δεν έχει τελειωμό. Μαύρα κι άραχνα παντού. Καπνοί, στάχτες, κουφάρια, οικολογική καταστροφή και “κατάσταση έκτακτης ανάγκης”. Το δάσος Κοκκιναρά κάηκε το 1981. Τον επόμενο χρόνο ο Διόνυσος, η Εκάλη, ο Γέρακας, το Πικέρμι, ο Μαραθώνας. Το 1986 η Βαρυμπόμπη. Μετά 4 χρόνια η Κερατέα και το Καπανδρίτι.
Το 1992 η Μαλακάσα, τα Κιούρκα, πάλι το Καπανδρίτι, ο Κάλαμος και η Σκάλλα Ορωπού. Τον επόμενο Ιούλιο ξανάπιασε φωτιά στον Αγ. Στέφανο, Πεντέλη, Σταμάτα, Μαραθώνα, … Παλλήνη και τον Ιούλιο 1995 ήταν η μαύρη χρονιά για την Πεντέλη, το Σχηματάρι και τα Βίλια. Τον Ιούνιο 2007 έγινε κρανίου τόπος η Πάρνηθα και ο Υμμητός, ενώ τον Αύγουστο 2009 τρομοκρατημένος ο κόσμος παραδόθηκε στη μοίρα του απ’ τη μεγάλη καταστροφή στο Γραμματικό, που οι φλόγες έφτασαν μέχρι Πικέρμι, Παλλήνη, Ντράφι, Αγιο Στέφανο, Ανοιξη και Σταμάτα.
Τη χαριστική βολή έδωσε η πυρκαγιά τούτο τον Αύγουστο, που ξεκίνησε απ’ τον Κάλαμο και επεκτάθηκε στο Βαρβάβα, Γραμματικό και Καπανδρίτη. Οι φλόγες σαν πύρινες καταιγίδες καταβρόχθησαν χιλιάδες στρέμματα δασών και κατοικημένες περιοχές. Σχέδιο δασοπροστασίας και αντιπυρικές ζώνες υπήρχαν, δυνάμεις δασοπυρόσβεσης από την τοπική Αυτοδιοίκηση και εθελοντές δεν έλλειψαν, αλλά η πληθώρα των εστιών και η διασπορά των επέφερε σύγχυση και αποσυντονισμό. Η βουλή πλην ελαχίστων εξαιρέσεων ήταν εξαφανισμένη.
Αυτές τις μέρες μαυροντύθηκαν τα δάση. Βρέθηκαν στο έλεος των δολοφόνων εμπρηστών του περιβάλλοντος. Δύσκολο ν’ αποδείξουν οι υπηρεσίες ποιοι είναι αυτοί, που βάζουν φωτιές, ενώ “όλοι το’ χουν τούμπανο…” οτι τα καρβουνιασμένα δάση πωλούνται από επιδέξιους και μέσα σ’ αυτά χτίζονται βίλες από τους επιτήδειους, σαν να είναι η χώρα ξέφραγο αμπέλι.
Μαυρίζουν οι πράσινοι κορμοί των δεντρων μερικοί αρμόδιοι λένε τι έπρεπε η πολιτεία να κάνει, να μεριμνήσει πριν πιάσουν φωτιές, αλλά δεν λένε γιατί δεν έγιναν, πριν συμβεί το κακό.
Ενα σκίτσο του ΣΤΑΘΗ από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ που έδειχνε καμένα δέντρα στις κορυφές των κλαδιών των οποίων υπήρχαν μαύροι σταυροί, μου’ δωσε το ερέθισμα του τίτλου του σημερινού σημειώματος. Τραγικές οι σκέψεις του ΣΤΑΘΗ για τις καταστροφές στα δάση. Εγραψε με μαύρο χιούμορ “Φωτιές είναι… θα κάψουν, θα αποκάψουν, θα περάσουν. Το σύστημα εκτρέφει δολοφόνους δέντρων; Η κακιά ώρα… Είκοσι-τριάντα χρόνια που καιγόμαστε μας κάνουν μερικά εκατομμύρια κακές ώρες… Μεγάλο μέγεθος. Δεν αντιμετωπίζεται… Στάθης 29 VI 2007
Απ’ τις εφιαλτικές φωτιές κάθε καλοκαίρι δεν παίρνουμε μαθήματα. Οι θεωρίες συνωμοσίας για την πύρινη λαίλαπα δίνουν και παίρνουν. “Θεομηνίες” τις λένε. Εκφραση θεϊκού θυμού για τους ανθρώπους που αμαρτάνουμε. Είναι καταστροφές της φύσης, που γίνονται και με ανθρώπινη παρέμβαση. Τα χειρότερα έρχονται μετά τις βροχές. Με τις καταιγίδες κατεβαίνουν απ’ τα ψηλά στα χαμηλά φερτές ύλες, καταστρέφοντας τις πόλεις. Η ορμητικότητα των χειμάρων εμποδίζει την τροφοδότηση του υδροφόρου ορίζοντα και η ισορροπία του περιβάλλοντος ανατρέπεται. Οσο η φύση θα πάψει να ανασαίνει, δεν θα δίνει ζωή στο οικοσύστημα.
Οι φωτιές θα σταματήσουν, ο καύσωνας θα φύγει, το οξυγόνο θα ελαττώνεται, οι ρύποι και το όζον θα αυξάνονται οι παγετώνες θα λιώνουν και οι εξαγγελίες για το μέλλον δεν θα είναι ρόδινες.
Πηγή Τμήματος Ειδήσεων:
Βαρνάβας όμορφος τόπος να μένεις, δύσκολος να ζεις..