Πρώτη φορά άφωνος

Πέντε ημέρες μετά το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, η κυβέρνηση φέρνει στη Βουλή ένα τρίτο Μνημόνιο λιτότητας, και ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να πείσει τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να το ψηφίσουν.
Η κίνηση του Αλέξη Τσίπρα να φέρει τη συμφωνία στη Βουλή δείχνει πως φοβάται ότι την επόμενη Κυριακή οι «εταίροι» θα του επέβαλαν μια συμφωνία με ακόμα χειρότερους όρους για την Ελλάδα.
Δηλαδή, προσπαθεί να προλάβει τα χειρότερα.
Αυτή είναι μια «σωστή» κίνηση. Μια σωστή κίνηση, μετά από πολλές λανθασμένες.
Αν η κυβέρνηση επιθυμούσε ρήξη, έπρεπε να προετοιμαστεί για τη ρήξη. Κι αυτό θα βελτίωνε την διαπραγματευτική της ισχύ.
Για παράδειγμα, ξέρεις ότι, αν πας σε δημοψήφισμα, θα σου κλείσουν τις τράπεζες. Εσύ τι έχεις κάνει για αυτό;
Ξέρεις ότι Μέρκελ και Σόιμπλε θέλουν να σε ρίξουν. Τι κάνεις;

Η κυβέρνηση έπρεπε αυτούς τους έξι μήνες να έχει μαζέψει χρήματα και να έχει κάνει συμμαχίες, ώστε να προετοιμαστεί για την επόμενη μέρα.
Επίσης, θα έπρεπε να έχει ενημερώσει και προετοιμάσει τους πολίτες.
Αυτό δεν έγινε.
Επί έξι μήνες, είδαμε την προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα, του Γιάνη Βαρουφάκη και της ομάδας διαπραγμάτευσης, της Ζωής Κωνσταντοπούλου στη Βουλή, αλλά στα υπουργεία -με εξαίρεση την Νάντια Βαλαβάνη που προσπάθησε και πέρασε μερικά σωστά μέτρα- δεν είδαμε σχεδόν τίποτα.
Τι ακριβώς έκαναν οι υπουργοί της κυβέρνησης όλους αυτούς τους μήνες, εκτός από το να συχνάζουν στα καθεστωτικά ΜΜΕ που τόσο «μισούν»;
Πώς θα πάει σε ρήξη ο Αλέξης Τσίπρας; Με τον Δραγασάκη, τον Σταθάκη και τον Σαγιά; Να βάλει και τον Μπόμπολα και τον Λάτση στην ομάδα που θα κάνει τη ρήξη. Μόνο αυτοί λείπουν.
Ρήξη με επιλογές σε κυβερνητικές θέσεις, όπως ο Γιάννης Πανούσης, δεν γίνεται. Προσπερνάω τον Προκόπη Παυλόπουλο στην θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Να δεχτώ πως αυτή ήταν μια κίνηση τακτικής.
Και τώρα;
Αφού η κυβέρνηση δεν κατάφερε να επεξεργαστεί εναλλακτικά σενάρια και να βρει λύσεις για κάθε πιθανό πρόβλημα που θα προέκυπτε από τη ρήξη, το Μνημόνιο είναι μονόδρομος.
Αν ήμουν στον ΣΥΡΙΖΑ, θα δήλωνα παραίτηση. Αλλά δεν είμαι. Πάντως, κανένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα πρέπει να υπογράψει το Μνημόνιο. Η παραίτηση είναι η τίμια επιλογή, αν πραγματικά είσαι αριστερός.
Καλύτερα να παραιτηθείς, καλύτερα να σε ρίξουν, παρά να γίνεις σαν αυτούς.
Όμως, όπως όλα δείχνουν, το Μνημόνιο θα περάσει.
Και η επόμενη ημέρα;
Δεν ξέρω.
Αν αυτή η κυβέρνηση έχει λίγο χρόνο ακόμα -και αν πράγματι είναι μια αριστερή κυβέρνηση-, θα πρέπει να γίνει αμέσως ανασχηματισμός.
Όλοι οι υπουργοί θα πρέπει να είναι μάχιμοι και ικανοί. Και αποφασισμένοι.
Η χώρα θα πρέπει να προετοιμαστεί για τη ρήξη.
Θα πρέπει να προβλεφθούν όλα. Ή έστω τα περισσότερα, τα πιο σημαντικά, ώστε η χώρα και οι πολίτες να μην βρεθούν στο κενό.
Το νέο Μνημόνιο θα είναι η χαριστική βολή για τη χώρα. Η Ελλάδα θα βγει από το ευρώ γιατί οι περισσότεροι Έλληνες δεν θα έχουν ευρώ.
Εκτός αν η χώρα πάει σε λίγους μήνες σε ρήξη. Οργανωμένα, όμως. Διαφορετικά, δεν έχει κανένα νόημα.
Βέβαια, για όλα αυτά που γράφω, θα πρέπει να υπάρχει και η βούληση και η αποφασιστικότητα από τους κυβερνώντες.
Θα πρέπει να αποδειχτεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ένα ακόμα χαρτί του συστήματος.
Δεν είμαι βέβαιος για αυτό.
Μετά τις εκλογές του 2012 -και ακόμα περισσότερο μετά τις ευρωεκλογές του 2014, όπου το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ δεν εκτινάχτηκε-, ο Αλέξης Τσίπρας μοιάζει να πίστεψε πως ο μόνος τρόπος να κυβερνήσει είναι να τον αποδεχτούν οι ολιγάρχες και οι μεγαλοαστοί.
Λάθος του.
Στο δημοψήφισμα της περασμένης Κυριακής, οι πολίτες έδειξαν πως είναι πολύ μπροστά από την πολιτική ηγεσία του τόπου.
Δυστυχώς, δεν βρέθηκε ποτέ -ποτέ όμως- μια πολιτική ηγεσία στην Ελλάδα που να μην πούλησε τους πολίτες.
Είναι το ξεπούλημα των πολιτών από τους πολιτικούς επί δεκαετίες -και τα ατελείωτα ψέματα- που έκαναν τους πολίτες κυνικούς, καχύποπτους και ιδιώτες.
Αν η κυβέρνηση της Αριστεράς -στον χρόνο που της απομένει- κάνει το ίδιο, θα έχει κάνει πολύ μεγάλο κακό στην ελληνική κοινωνία.
Και η Αριστερά δεν θα έρθει ποτέ ξανά στην κυβέρνηση.
(Αυτό το κείμενο γράφτηκε με το στομάχι μου κόμπο, κι έναν κόμπο στο λαιμό. Οι κόμποι θα λυθούν στις 7 το απόγευμα στην διαδήλωση στο Σύνταγμα. Και αύριο στο Σύνταγμα. Και μεθαύριο -και όσο χρειαστεί- στο Σύνταγμα. Εκεί, ανάμεσα στους συντρόφους, όπως γίνεται χρόνια τώρα. Ευτυχώς, πάντα θα υπάρχει η Αριστερά του δρόμου. Ίσως, η μόνη Αριστερά, τελικά.)

Πηγή Τμήματος Ειδήσεων:
Βαρνάβας όμορφος τόπος να μένεις, δύσκολος να ζεις..