Μια αξεπέραστη μελωδία!
Το υπέροχο κομμάτι του Μάνου Λοΐζου που έντυσε μουσικά την
ταινία «Ευδοκία» του Αλέξη Δαμιανού, σαν σήμερα, το 1970 ξεσήκωνε το
Φεστιβάλ των Καννών.
Στο απόσπασμα της ταινίας, σε ένα ταβερνάκι της Κάτω Κηφισιάς, ένας νεαρός λοχίας (Γιώργος Κουτουζής) χορεύει για τα μάτια της Ευδοκίας ζεϊμπέκικο.
Σύμφωνα με την «ιστορία» του κομματιού ο Μάνος Λοΐζος αρχικά έπαιξε τη μελωδία του θρυλικού ζεϊμπέκικου με τον παλιό ρεμπέτη Γιώργο Μουφλουζέλη και τον τζουρά του. Τελικά στην ηχογράφηση πείθει τον Θανάση Πολυκανδριώτη να παίξει και αυτός με έναν παλιό τζουρά και όχι με το μπουζούκι. Όμως επειδή ήταν παλιός ο τζουράς, ήταν αδύνατο να κουρδιστεί και δεν γινόταν να βγει όλο το τραγούδι χωρίς να υπάρξει φάλτσο.
Ο βιρτουόζος Θανάσης Πολυκανδριώτης αρνήθηκε να παίξει με το συγκεκριμένο όργανο, όμως ο Λοΐζος ήθελε οπωσδήποτε ν' ακούγεται ο συγκεκριμένος ήχος στο τραγούδι. Ο τζουράς με το πρώτο παίξιμο συνεχώς ξεκουρδιζόταν και τελικά, με τη βοήθεια του τετρακάναλου που υπήρχε στο στούντιο, το ζεϊμπέκικο ηχογραφήθηκε κυριολεκτικά κομμάτι-κομμάτι (όσο δηλαδή παρέμενε κουρδισμένος ο τζουράς στο κάθε μέρος του ορχηστρικού μοτίβου.) και μετά έγινε το μοντάζ για να δέσουν τα κομμάτια.
Όταν ο Λοΐζος ζήτησε από τον Λευτέρη Παπαδόπουλο να βάλει στίχους στο ζεϊμπέκικο, εκείνος αρνήθηκε να γράψει λόγια, αφού η μελωδία υπερίσχυε όλων. Είπε μάλιστα, πως οι στίχοι θα χαλούσαν το υπέροχο τραγούδι. Ο Λοΐζος πείστηκε και το ζεϊμπέκικο έμεινε χωρίς λόγια, αλλά με μια μουσική που δεν ξεχνά κανείς!
Η παρουσία στο Φεστιβάλ των Καννών έγινε με τον Ήλιο (έκφραση, υπόσταση) σε κοσμικό επίπεδο να είναι σε όψη συνόδου με τον πλανητοειδή Χείρωνα (ικανότητα να ξεπερνά κανείς τους φόβους, τα εμπόδια) στον Κριό (η μαχητικότητα, η μαγκιά, πρωτοπορία) σε όψη αντίθεσης με τον Ουρανό (ο ρυθμός, αναπάντεχο άκουσμα, «θραύση») στον Ζυγό (καλλιτεχνικά θέματα, το μέτρο) κάνοντας το εν λόγω κομμάτι το πιο γνωστό ελληνικό ζεϊμπέκικο σε όλο τον κόσμο.
Σύμφωνα με την «ιστορία» του κομματιού ο Μάνος Λοΐζος αρχικά έπαιξε τη μελωδία του θρυλικού ζεϊμπέκικου με τον παλιό ρεμπέτη Γιώργο Μουφλουζέλη και τον τζουρά του. Τελικά στην ηχογράφηση πείθει τον Θανάση Πολυκανδριώτη να παίξει και αυτός με έναν παλιό τζουρά και όχι με το μπουζούκι. Όμως επειδή ήταν παλιός ο τζουράς, ήταν αδύνατο να κουρδιστεί και δεν γινόταν να βγει όλο το τραγούδι χωρίς να υπάρξει φάλτσο.
Ο βιρτουόζος Θανάσης Πολυκανδριώτης αρνήθηκε να παίξει με το συγκεκριμένο όργανο, όμως ο Λοΐζος ήθελε οπωσδήποτε ν' ακούγεται ο συγκεκριμένος ήχος στο τραγούδι. Ο τζουράς με το πρώτο παίξιμο συνεχώς ξεκουρδιζόταν και τελικά, με τη βοήθεια του τετρακάναλου που υπήρχε στο στούντιο, το ζεϊμπέκικο ηχογραφήθηκε κυριολεκτικά κομμάτι-κομμάτι (όσο δηλαδή παρέμενε κουρδισμένος ο τζουράς στο κάθε μέρος του ορχηστρικού μοτίβου.) και μετά έγινε το μοντάζ για να δέσουν τα κομμάτια.
Όταν ο Λοΐζος ζήτησε από τον Λευτέρη Παπαδόπουλο να βάλει στίχους στο ζεϊμπέκικο, εκείνος αρνήθηκε να γράψει λόγια, αφού η μελωδία υπερίσχυε όλων. Είπε μάλιστα, πως οι στίχοι θα χαλούσαν το υπέροχο τραγούδι. Ο Λοΐζος πείστηκε και το ζεϊμπέκικο έμεινε χωρίς λόγια, αλλά με μια μουσική που δεν ξεχνά κανείς!
Η παρουσία στο Φεστιβάλ των Καννών έγινε με τον Ήλιο (έκφραση, υπόσταση) σε κοσμικό επίπεδο να είναι σε όψη συνόδου με τον πλανητοειδή Χείρωνα (ικανότητα να ξεπερνά κανείς τους φόβους, τα εμπόδια) στον Κριό (η μαχητικότητα, η μαγκιά, πρωτοπορία) σε όψη αντίθεσης με τον Ουρανό (ο ρυθμός, αναπάντεχο άκουσμα, «θραύση») στον Ζυγό (καλλιτεχνικά θέματα, το μέτρο) κάνοντας το εν λόγω κομμάτι το πιο γνωστό ελληνικό ζεϊμπέκικο σε όλο τον κόσμο.
Πηγή
Βαρνάβας όμορφος τόπος να μένεις, δύσκολος να ζεις..
Βαρνάβας όμορφος τόπος να μένεις, δύσκολος να ζεις..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας...
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.