ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΝΑΝΔΡΑΝΙΣΤΑΚΗ
Τηρουμένων των αναλογιών και με όλο το σεβασμό στο Ειδικό Δικαστήριο, η υπόθεση Παπακωνσταντίνου μου θυμίζει τον «Δικαστή» στον Λούκι Λουκ που τιμωρούσε τους εγκληματίες τσιμπώντας τους στο μάγουλο με την προτροπή «να προσέχεις από εδώ και πέρα, μικρέ αλητάκο». Κάτι τέτοιο μου θύμισε η απόφαση για τον πρώην υπουργό Οικονομικών: «Θα αντιληφθήκατε προφανώς ότι το δικαστήριο εξάντλησε την επιείκειά του σε εσάς, με την ευχή αυτό να αποτελέσει οδηγό στη ζωή σας, αν και φαίνεται ότι έχετε εγκαταλείψει την πολιτική. Επί τρία έτη θα πρέπει να είστε ιδιαιτέρως προσεκτικός γιατί αν σε αυτό το διάστημα διαπράξετε άλλο αδίκημα θα σας επιβληθεί και αυτή η ποινή και ένα έτος φυλάκισης δεν είναι λίγο. Πηγαίνετε και μηκέτι αμαρτάνετε».
Το κοινό αίσθημα δεν δικάζει κι ευτυχώς που δεν δικάζει, γιατί θα είχαμε δράματα. Δεν δικάζει το κοινό αίσθημα, έχει ωστόσο το δικαίωμα, ενδεχομένως και την υποχρέωση, να εκπλήσσεται, να ενοχλείται, να οργίζεται με τις αποφάσεις των δικαστηρίων. Τόση φασαρία για τη λίστα Λαγκάρντ, τόση συζήτηση, τόσο μελάνι για να φάει ο Παπακωνσταντίνου ένα χρόνο με αναστολή και να πάει σπίτι του. Την άνοιξε τη λίστα ο υπουργός, είπε το δικαστήριο, τα διέγραψε τα τρία αρχεία που αφορούσαν τις εξαδέλφες του, αυτό όμως δεν είναι κακούργημα, γιατί «είχε σκοπό να διαφυλάξει την πολιτική του εικόνα, γι' αυτό αφαίρεσε τα ονόματα, ενώ και δεν αποδείχτηκε ζημία μεγαλύτερη των 150.000 ούτε καν αν υφίσταται τέτοια σε βάρος του Δημοσίου».
Ο Παπακωσταντίνου διέγραψε τα αρχεία για να προστατεύσει την καριέρα του και όχι για να προκαλέσει βλάβη στο Δημόσιο και τούτο είναι πλημμέλημα. Είναι πλημμέλημα η νόθευση δημόσιου εγγράφου, προκειμένου να παραμείνει κάποιος στη θέση του και να εξουσιάζει έναν ολόκληρο λαό ως πανίσχυρος υπουργός Οικονομικών. Ο τσάρος διέγραψε τις εξαδέλφες του για να παραμείνει τσάρος και το αντίτιμο γι' αυτό ήταν το «πηγαίνετε και μηκέτι αμαρτάνετε». Ελπίζω τουλάχιστον ότι το «πηγαίνετε και μη καίτοι αμαρτάνετε» του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου θα γίνει κανόνας και για τα υπόλοιπα δικαστήρια, ότι η επιείκεια δεν θα είναι μόνο για τους τσάρους, θα είναι και για τους φτωχοδιάβολους που συνωστίζονται στις φυλακές.
Είχαν και τα δίκια τους οι δικαστές. Όντως δεν ήταν δυνατόν να διαπιστωθεί αν προέκυψε ζημιά εις βάρος του Δημοσίου από τις διαγραφείσες εξαδέλφες, γιατί η υπόθεσή τους δεν έχει εξεταστεί ακόμη από το ΣΔΟΕ. Δύο χρόνια πέρασαν και ακόμη δεν έχουμε μάθει αν υπάρχει φοροδιαφυγή και μαύρο χρήμα στην υπόθεση Παπακωνσταντίνου και άντε να πείσεις μετά τους κακόπιστους ότι αυτό δεν έγινε εσκεμμένα, για να πέσει στα μαλακά και να κρατήσει το στόμα του κλειστό.
Πολλά τα κλειστά στόματα στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, πολλή σιωπή, πολλή επιείκεια.
Τηρουμένων των αναλογιών και με όλο το σεβασμό στο Ειδικό Δικαστήριο, η υπόθεση Παπακωνσταντίνου μου θυμίζει τον «Δικαστή» στον Λούκι Λουκ που τιμωρούσε τους εγκληματίες τσιμπώντας τους στο μάγουλο με την προτροπή «να προσέχεις από εδώ και πέρα, μικρέ αλητάκο». Κάτι τέτοιο μου θύμισε η απόφαση για τον πρώην υπουργό Οικονομικών: «Θα αντιληφθήκατε προφανώς ότι το δικαστήριο εξάντλησε την επιείκειά του σε εσάς, με την ευχή αυτό να αποτελέσει οδηγό στη ζωή σας, αν και φαίνεται ότι έχετε εγκαταλείψει την πολιτική. Επί τρία έτη θα πρέπει να είστε ιδιαιτέρως προσεκτικός γιατί αν σε αυτό το διάστημα διαπράξετε άλλο αδίκημα θα σας επιβληθεί και αυτή η ποινή και ένα έτος φυλάκισης δεν είναι λίγο. Πηγαίνετε και μηκέτι αμαρτάνετε».
Το κοινό αίσθημα δεν δικάζει κι ευτυχώς που δεν δικάζει, γιατί θα είχαμε δράματα. Δεν δικάζει το κοινό αίσθημα, έχει ωστόσο το δικαίωμα, ενδεχομένως και την υποχρέωση, να εκπλήσσεται, να ενοχλείται, να οργίζεται με τις αποφάσεις των δικαστηρίων. Τόση φασαρία για τη λίστα Λαγκάρντ, τόση συζήτηση, τόσο μελάνι για να φάει ο Παπακωνσταντίνου ένα χρόνο με αναστολή και να πάει σπίτι του. Την άνοιξε τη λίστα ο υπουργός, είπε το δικαστήριο, τα διέγραψε τα τρία αρχεία που αφορούσαν τις εξαδέλφες του, αυτό όμως δεν είναι κακούργημα, γιατί «είχε σκοπό να διαφυλάξει την πολιτική του εικόνα, γι' αυτό αφαίρεσε τα ονόματα, ενώ και δεν αποδείχτηκε ζημία μεγαλύτερη των 150.000 ούτε καν αν υφίσταται τέτοια σε βάρος του Δημοσίου».
Ο Παπακωσταντίνου διέγραψε τα αρχεία για να προστατεύσει την καριέρα του και όχι για να προκαλέσει βλάβη στο Δημόσιο και τούτο είναι πλημμέλημα. Είναι πλημμέλημα η νόθευση δημόσιου εγγράφου, προκειμένου να παραμείνει κάποιος στη θέση του και να εξουσιάζει έναν ολόκληρο λαό ως πανίσχυρος υπουργός Οικονομικών. Ο τσάρος διέγραψε τις εξαδέλφες του για να παραμείνει τσάρος και το αντίτιμο γι' αυτό ήταν το «πηγαίνετε και μηκέτι αμαρτάνετε». Ελπίζω τουλάχιστον ότι το «πηγαίνετε και μη καίτοι αμαρτάνετε» του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου θα γίνει κανόνας και για τα υπόλοιπα δικαστήρια, ότι η επιείκεια δεν θα είναι μόνο για τους τσάρους, θα είναι και για τους φτωχοδιάβολους που συνωστίζονται στις φυλακές.
Είχαν και τα δίκια τους οι δικαστές. Όντως δεν ήταν δυνατόν να διαπιστωθεί αν προέκυψε ζημιά εις βάρος του Δημοσίου από τις διαγραφείσες εξαδέλφες, γιατί η υπόθεσή τους δεν έχει εξεταστεί ακόμη από το ΣΔΟΕ. Δύο χρόνια πέρασαν και ακόμη δεν έχουμε μάθει αν υπάρχει φοροδιαφυγή και μαύρο χρήμα στην υπόθεση Παπακωνσταντίνου και άντε να πείσεις μετά τους κακόπιστους ότι αυτό δεν έγινε εσκεμμένα, για να πέσει στα μαλακά και να κρατήσει το στόμα του κλειστό.
Πολλά τα κλειστά στόματα στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, πολλή σιωπή, πολλή επιείκεια.
ΑΥΓΗΠηγή:Βαρνάβας όμορφος τόπος να μένεις, δύσκολος να ζεις..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ευχαριστούμε για την επίσκεψή σας...
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.