Το αριστερό αφεντικό τρελάθηκε και πουλάει τζάμπα;

Του Κώστα Στούπα

Κουβέντες πολλές, αβέρτα γιορτές, για πες μας τι κρύβεις...

Ακούμε πολλά, για τοσ' αγαθά, που μας χαρίζεις...

Στους δρόμους σκυλιά, στο σπίτι μιλιά κι ό,τι ορίζεις...

Δημήτρης Πουλικάκος

Ο υπογράφων θα είναι ο τελευταίος άνθρωπος στην Ελλάδα που θα υποστηρίξει πως οι επιχειρήσεις όπως ο ΟΛΠ, ο ΟΛΘ, τα αεροδρόμια, η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ, θα πρέπει να συνεχίσουν να ελέγχονται από το κομματικό πελατειακό κράτος. Δηλαδή να είναι κρατικά μονοπώλια, να βολεύονται οι ημέτεροι έναντι ψήφων, να γράφουν ζημιές τις οποίες πληρώνουν οι φορολογούμενοι ή οι ασθενείς της δημόσιας υγείας που δεν βρίσκουν φάρμακα στο νοσοκομεία...

Ακόμη και ένα αποτελεσματικό και περισσότερο έντιμο κράτος δεν μπορεί να είναι καλός επιχειρηματίας. Αυτό έχει αποδείξει η διεθνής εμπειρία. Πόσο μάλλον ένα κομματικό κράτος, υπόδειγμα διαφθοράς και αργομισθίας.

Ακόμη και οι κερδοφόρες ΔΕΚΟ, είναι κερδοφόρες χάρη στο μονοπωλιακό χαρακτήρα τους που μεταφέρει αυθαίρετα το κόστος και τα κέρδη στις τιμές καταναλωτή.

Αυτό δεν σημαίνει όμως πως η λύση είναι να μετατρέπουμε κρατικά μονοπώλια σε ιδιωτικά και μάλιστα να τα παραχωρούμε σε εξευτελιστικές τιμές. Η ιδιωτικοποίηση των κρατικών επιχειρήσεων έχει νόημα και προσφέρει οφέλη στην κοινωνία όταν συνοδεύεται από το άνοιγμα των αγορών και τη δημιουργία συνθηκών ανταγωνισμού για πολλούς ιδιώτες. Ο ανταγωνισμός είναι που αυξάνει το δημόσιο όφελος, δημιουργεί πλούτο για την κοινωνία και βελτιώνει υπηρεσίες και προϊόντα για τους πολίτες.

Τόσο οι κυβερνήσεις της δεξιάς τα τελευταία χρόνια όσο και της αριστεράς του ΠΑΣΟΚ αντιμετώπισαν τις ιδιωτικοποιήσεις ως μετατροπή των κρατικών μονοπωλίων σε ιδιωτικά. Αυτό είναι καταστροφικό και για την οικονομία και για την κοινωνία. Τα ιδιωτικά μονοπώλια μπορεί να αποδειχτούν χειρότερα από τα κρατικά...

Αντιγράφουμε το λάθος μάθημα. Αυτό δεν είναι καπιταλισμός αλλά ολιγαρχικός κρατικοκαπιταλισμός. Ο ελεύθερος ανταγωνισμός είναι το ζητούμενο, όχι η τοποθέτηση στο σβέρκο της κοινωνίας και της οικονομίας αντί της κρατικοσυνδιαλιστής μαφίας μιας ιδιωτικής αντίστοιχης.

Η κυβέρνηση της παλαβής αριστεράς φαίνεται πως τερματίζει το κοντέρ της αναποτελεσματικότητας, της ανοησίας, των αντιφάσεων και των υποψιών...

Εκεί που πριν από μερικούς μήνες διεκδικούσε την επανακρατικοποίηση των δυο προβλητών που είχε παραχωρήσει ο ΟΛΠ στους Κινέζους, προχθές πώλησε το 67% του ΟΛΠ (άρα συν τη συμμετοχή στη ΣΕΠ, που ελέγχει ήδη η Cosco) αντί 368 εκατ. ευρώ. Είναι φθηνή ή ακριβή αυτή η τιμή για ένα λιμάνι της δυναμικότητας αυτού του Πειραιά, που συνιστά την εγγύτερη πύλη της Ευρωζώνης και της Ευρώπης στις οικονομίες της Ασίας;

Πέρυσι η Cosco αγόρασε ένα τουρκικό λιμάνι πολύ μικρότερης δυναμικότητας, στην άκρη του πουθενά χωρίς δυνατότητες εύκολης πρόσβασης λόγω των στενών Ελλησπόντου, εκτός Ευρωζώνης και Ε.Ε. έναντι 813 εκατ. ευρώ.

Εμείς το ενοικιάσαμε, αυτοί το πούλησαν είναι ο αντίλογος. Για όποιον καταλαβαίνει στοιχειώδη οικονομικά αυτό δεν έχει καμιά σημασία. Τα πάγια σε τέτοιες δραστηριότητες έχουν κυρίως αξία χρήσης. Ήτοι, σε πόσο χρόνο να γίνει η απόσβεση και πόσα θα βγάλεις σε 20-30 χρόνια. Πριν 30 χρόνια οι κινέζοι δεν υπήρχαν στις ευρωπαϊκές αγορές και μετά 30 χρόνια μπορεί να έχει ανοίξει η δίοδος από το Βόρειο Πόλο ή να έχει κλείσει το Σουέζ.

Οι προοπτικές του λιμανιού του Πειραιά είναι, σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, να φτάσουν οι μεταφορές τα 6.200.000 TEU το χρόνο. Ενώ το τουρκικό λιμάνι Kumport που αγόρασαν οι Κινέζοι είναι δυναμικότητας 1.840.000 ΤΕU και μπορεί να φτάσει μέχρι τα 3.500.000 TΕU.

Αν για ένα δύσβατο λιμάνι μισής δυναμικότητας που δεν είναι εντός Ευρωζώνης και Ε.Ε. η Τουρκία εισέπραξε το διπλάσιο τίμημα τότε κάτι πάει στραβά στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Επιπλέον στο Business plan που είχε εκπονήσει η διοίκηση του ΟΛΠ πέρυσι προβλεπόταν το εξής, με βάση τη συμφωνία που είχε με τους Κινέζους: "Tα ανταλλάγματα στον ΟΛΠ Α.Ε (ενοίκιο) επί του τζίρου της ΣΕΠ παραμένουν αμετάβλητα (21% μέχρι το 2016 και 24,5% από το 2017), ενώ την αναστολή υπό όρους του ελάχιστου εγγυημένου τιμήματος, αντισταθμίζει η αυξημένη, ετήσια, εγγυημένη δυναμικότητα (4.750.000 TEU) των υπό διαχείριση Προβλητών από τη ΣΕΠ Α.Ε.". Βλέπε: Σχέδιο συμφωνητικού ΟΛΠ ΣΕΠ

Στην ίδια έκθεση του ΟΛΠ προβλέπονται τα εξής: "Το 2018, αναμένεται να αυξηθεί το ετήσιο αντάλλαγμα παραχώρησης που καταβάλει στον Οργανισμό Λιμένα Πειραιά η ΣΕΠ ΑΕ, θυγατρική της κινεζικής Cosco, για τους προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων του Πειραιά , από 34,1 εκατ. ευρώ το 2013 σε 80,1 εκατ. ευρώ…".

Δηλαδή, παραχωρήσαμε μια εταιρεία που εκτός από τα έσοδα από τον προβλήτα 1 που ελέγχει θα εισπράττει από τους προβλήτες 2 και 3 που έχει παραχωρήσει, περί τα 80 εκατ. ευρώ το χρόνο, έναντι 368 εκατ. ευρώ. Ήτοι, με ένα P/E (Τιμή προς κέρδη) 4,5... Αυτό σημαίνει πως σε 4,5 χρόνια θα έχει γίνει απόσβεση. Δεν θυμάμαι να έχει γίνει άλλη πώληση με τέτοια χαρακτηριστικά, πέραν αυτών μετά την κατάρρευση της σοβιετίας.

Τι συμβαίνει, το αριστερό αφεντικό τρελάθηκε και ξεπουλάει τζάμπα;

Αυτό που πάει βασικά στραβά είναι το αυξημένο πολιτικό και οικονομικό ρίσκο της χώρας, στο οποίο έχει συμβάλει επί πολλά χρόνια και η παρούσα κυβέρνηση, όταν απειλούσε πως δεν αναγνωρίζει καμιά σύμβαση και πως θα παραπέμψει στη δικαιοσύνη όλους όσους εμπλέκονταν σε αποκρατικοποιήσεις.

Να που οι εξελίξεις τα έφεραν έτσι που να χρειαστεί να είναι η κυβέρνηση της αριστεράς αυτή που κάνει αποκρατικοποιήσεις με τους χειρότερους δυνατούς όρους που η ίδια δημιούργησε.

Το γεγονός πως παρουσιάστηκε μόνο ένας διεκδικητής για το λιμάνι της Ευρώπης με τις καλύτερες προοπτικές ανάπτυξης είναι ενδεικτικό του κινδύνου που διαβλέπουν οι ξένοι στο μέλλον της Ελλάδας. Όταν σε ένα διαγωνισμό εμφανίζεται ένας, αυτός ορίζει το τίμημα. Ο πωλητής έχει δεμένα τα χέρια.

Αν δεν υπάρξουν δραστικές αλλαγές χθες, στη χώρα, μας περιμένουν χειρότερα.

Η αποκρατικοποίηση του ΟΛΠ όμως δεν έχει μόνο οικονομική σημασία έχει και πολιτική. Ίσως αποτελεί ένα κρίκο που θα μπορούσε να κρατήσει τη χώρα στην τροχιά της Ευρωζώνης. Από αυτήν τη σκοπιά και έναντι ενός ευρώ να είχε πουληθεί, η χώρα κερδισμένη θα ήταν.

Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να πανηγυρίζουμε για μια τιμή της οποίας το ύψος "φωτογραφίζει" τη χρεοκοπία της χώρας. Πόσο μάλλον το κόμμα που λίγους μόνο μήνες πριν μιλούσε για κρεμάλες σε όσους βάλουν την υπογραφή τους στο ξεπούλημα των ασημικών της χώρας.

capital.gr

Πηγή Τμήματος Ειδήσεων:
Βαρνάβας όμορφος τόπος να μένεις, δύσκολος να ζεις..